Crnjanski, Miloš - Seobe 1
Rekavši još nekoliko reči slugama, kir Aranđel je veselo mahao rukama devojčici, starijoj ćerčici, koju je bio doveo da isprati oca, a koju sluga nikako nije spuštao
Iza plotova te kuće, gde su kroz duboko blato tovarili lađe, od jutra do mraka, sklonio je Aranđel Isakovič poslednji ostatak blaga što ga doteraše sa ljubičastih padina Šara i pašnjaka kraj Bistrice.
Mlađi od brata, Aranđel Isakovič ponašao se prema starijem bratu, kao što se ponaša prema mlađem. Ako je stajao kraj njega, gledao ga je nekako
dužnika, čudnog, pod vojničkim klobukom, među onim svetom odevenim u anterije, sa fesom i brojanicama, sa kojima se Aranđel Isakovič mlatio, po Vlaškoj i Turskoj, i to je bilo sve.
Tad, kada je prvi put nađe bremenitu, Aranđel Isakovič vide koga je priveo svome bratu. Prava i snažna, kao što su anđeli, visokih kolena, sa krilom i grudima što
Kad je morao da im dođe, dolazio im je sa nategom i odlazio presamitivši se. Živeći daleko od njih, Aranđel Isakovič postao je čovek pre vremena suv, žut, sa iznurenim kolenima. Najradije trgovaše na vodi.
Skrivala se sa mužem i ljubila mu vrat, grudi, usta, uši. Aranđel Isakovič, sasušen i žut, proživeo je to nekoliko nedelja kao u paklu.
Pušeći sve više, brojeći, bez kraja i bez svesti, brojanice, Aranđel Isakovič živeo je to nekoliko nedelja sasvim uzalud.
To mu je rekao. I kad mu se brat posle opet vratio, Aranđel Isakovič izbegavao je da mu ode, noseći u sebi, kraj svega, podmuklu žudnju za telom svoje snahe.
Sa osmehom. Jedno jutro zapita devera, da li mu se brat ne čini naglo ostareo? Tog dana, Aranđel Isakovič ponudi bratu svoju kuću u Zemunu i predloži mu da ženu i decu skloni kod njega.
i to da je Isakovič mnogo živeo sa ženama, zlim i opakim, Vlahinjama, Mađaricama i Nemicama, kao uostalom i njegov brat Aranđel, u čiju se kuću sklonila, ali o kome zna da je isto tako mnogo živeo sa Grkinjama, Jermenkama i Venecijankama, čiji
Stišala bi se kuća, žišci pokrili stakletom, pred njim bi sve postajalo prijatno. Ne misleći, kao Aranđel Isakovič, da je lepa kao niko, ona je znala šta vredi.
Knežević, Milivoje V. - ANTOLOGIJA NARODNIH UMOTVORINA
izvadio oči i objesio na koncu više gradskijeh vrata) izišao slijep u šetnju iza grada (Prizrena), pa ga opazio sveti Aranđel i sažalio mu se, pa se stvorio u orla i doleteo te ukrao njegove oči iznad vrata i darovao mu ih, i rekao: „Odeči oči!
Karadžić, Vuk Stefanović - SRPSKE NARODNE PRIPOVJETKE
Kad siđe sveti Aranđel na zemlju, a on se udruži s đavolskim carem; ali se đavolski car osjeti, šta on oće, pa se dobro uzme u pamet.
Pošto se malo prokupaju; onda reče sveti Aranđel: „De da ronimo, da gledamo koji može dublje.“ A đavo mu odgovori: „Ajde de.
“ A đavo mu odgovori: „Ajde de.“ Onda sveti Aranđel zaroni, i iznese u zubima pijeska morskoga. Sad treba i đavo da zaroni, ali se boji da mu sv.
“ Onda sveti Aranđel zaroni, i iznese u zubima pijeska morskoga. Sad treba i đavo da zaroni, ali se boji da mu sv. Aranđel među tim ne odnese sunce.
Kako đavo zaroni, a sv. Aranđel prekrsti rukom more, te na njemu postane led od devet aršina debeo; pa onda spopadne sunce i pobjegne k Bogu, a svrake
Aranđelom! Onaj bježi, a ovaj za njim! Taman kad sv. Aranđel korači jednom nogom k Bogu na nebo, onda đavo stigne, te mu noktima iz tabana u druge noge iščupa veliki komad mesa.
Kad sv. Aranđel dođe sa suncem onako ranjen pred Boga, onda zaplače: „Što ću, Bože, ovako grdan?“ A Bog mu reče: „Ćuti, ne bojse; ja ću
Kad siđe sveti Aranđel na zemlju, a on se | udruži s đavolskim carem; ali se đavolski car osjeti šta on hoće, pa se dobro uzme u pamet.
Pošto se malo prokupaju, onda reče sveti Aranđel: „De da ronimo, da gledamo koji može dublje.” A đavo mu odgovori: „Hajde de.
” A đavo mu odgovori: „Hajde de.” Onda sveti Aranđel zaroni, i iznese u zubima pijeska morskoga. Sad treba i đavo da zaroni, ali se boji da mu sveti Aranđel dotle ne
” Onda sveti Aranđel zaroni, i iznese u zubima pijeska morskoga. Sad treba i đavo da zaroni, ali se boji da mu sveti Aranđel dotle ne odnese sunce.
Kako đavo zaroni, a sveti Aranđel prekrsti rukom more, te na njemu postane led od devet aršina debeo; pa onda spopadne sunce i pobjegne k Bogu, a svrake
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
jezgru našla tri lika u porodičnome trouglu: major Vuk Isakovič, njegova supruga gospoža dafina i brat Vukov, trgovac Aranđel.
Zapravo sva tri ključna lika iz porodičnog trougla - Dafina, Vuk i Aranđel u sudbonosnim trenucima obavezno vide„nebesna sazvežđa”, „zvezdano nebo”, „promenljivost nebesa” ili „zvezdane oblike”.
Samo se tako može objasniti što ga je jednom ugledao i Aranđel Isakovič, i ne u snu kao Vuk, nego u očima trećeg lika - gospože Dafine.
Omamljen njenom lepotom, Aranđel je osetio prvi put da sem običnog postoji i jedan drugi svet - svet „zvezdanih oblika”. No on se gasio zajedno sa na
No on se gasio zajedno sa na smrt bolesnom Dafinom. Na kraju osme glave gospoža Dafina izdiše i, posve raspamećen, Aranđel je tada - zagledavši se dublje u njene oči sa pogledom koji trne - video „dva nepomična, modra kruga, boje zimskog neba,
Dva brata, Vuk i Aranđel, građena su po zakonu kontrasta: Vuk je debeo ~ Aranđel je mršav; Vuk je vrlo visok ~ Aran je onizak; Vuk je kosmat ~
Dva brata, Vuk i Aranđel, građena su po zakonu kontrasta: Vuk je debeo ~ Aranđel je mršav; Vuk je vrlo visok ~ Aran je onizak; Vuk je kosmat ~ Aranđel je napola ćosav; Vuk je crven u licu ~ Aranđel
građena su po zakonu kontrasta: Vuk je debeo ~ Aranđel je mršav; Vuk je vrlo visok ~ Aran je onizak; Vuk je kosmat ~ Aranđel je napola ćosav; Vuk je crven u licu ~ Aranđel je žut; Vuk je neposredan, pust i rasipan ~ Aranđel je hladan,
~ Aranđel je mršav; Vuk je vrlo visok ~ Aran je onizak; Vuk je kosmat ~ Aranđel je napola ćosav; Vuk je crven u licu ~ Aranđel je žut; Vuk je neposredan, pust i rasipan ~ Aranđel je hladan, proračunat, tvrdica, i tako dalje.
Vuk je kosmat ~ Aranđel je napola ćosav; Vuk je crven u licu ~ Aranđel je žut; Vuk je neposredan, pust i rasipan ~ Aranđel je hladan, proračunat, tvrdica, i tako dalje.
Imaju i crne tačkice. Oči njegove male ćerke takođe su žute, i takođe s crnim tačkicama. I Aranđel Isakovič ima žute oči.
Na kraju, u trenutku kad Dafina izdiše, simboličnost se potpuno aktuelizuje. Tada je Aranđel najpre u njenim očima ugledao „dva nepomična, modra kruga, boje zimskog neba, hladnog i čistog, koji izdaleka behu