Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
Takav optimizam na licu drugih uvijek je kadar da koliko-toliko podigne bolesnikov moral, pa čak i onda kad je prethodno on sam nekom svojom izjavom dao povoda tom optimizmu drugih.
Ali se u sanatoriju uskoro stala smirivati. Praznina danâ, mršavost zbivanja, jednoličnost režima ubrzo ukrote bolesnikov nemir, omore njegovu prvu razigranost.
I u tome protječu, s početka sporo, sasvim sporo, dani. Bolesnikov nemir još nije sasvim savladan; on svakim svojim činom, svakim satom ustreptalog mirovanja, svakim skrušeno progutanim
Ali se miri i ostaje. Priča i priča, a u sebi sve broji minute. Izbjegava bolesnikov pogled. Jer samrtnici katkad imaju teške, ozbiljne oči koje prodiru kroz prsluk, kroz košulju, ravno u nas.
Priča i priča, a ispod oka pogledava na bolesnikov voštani nos, i opet broji minute. A bolesnik šuti, gleda u dugmeta njegova prsluka i u sebi prebraja njegovo brojanje.