Trebješanin, Žarko - PREDSTAVA O DETETU U SRPSKOJ KULTURI
MITSKO-MAGIJSKI (SAKRALNI) MODEL DETETA I ODRASTANjA U mitsko-magijskom shvatanju čoveka i vaseljene, dete i njegovo odrastanje u zrelo ljudsko biće imaju značajno mesto.
Kostić, Laza - PESME
kao bela kad bi sobom cvet ponela, da ga visa spase vela od zemljina od uvelja: tako vila pone mene u prostore vaseljene; te nebesnom lik lepiru leti s cvetom po svemiru, po sveširu, po etiru. Vasijona pukla pusta. Već u meni duša susta.
Pavlović, Miodrag - Srbija do kraja veka
sjajem daleka kopna spaja i znam, stareći, dok sedim u kožuhu da u taj davni čas kad usamljen i sirot prestonicom vaseljene hodih najbliže lepoti sveta bejah.
I noć im prelijem preko tornjeva i glava. Nekiput se spustim sasvim nisko do sirotih predgrađa vaseljene i ne znam šta da počnem.
Rakić, Milan - PESME
TUGA U vedroj noći, pokraj mene, Čuje se časom vapaj tajni Ko uzdah cele vaseljene, Patnički uzvik, krik očajni. Čas neosetno, tiho struji Ko jedan trepet tužnih žica, Čas strahovito kobno huji Ko
Sveti Sava - SABRANA DELA
Ništih li preizobilnog služitelja i ljubitelja? Pravoverja li nastavnikom i dobre vere učiteljem i čistote, vaseljene svetilom? Ispunjenog li verom, i uzorom krotosti i posta nastavnikom?
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
ela dodao prisenak kosmičkoga, što je u našoj poeziji dvadesetih godina bilo pomalo i pomodno: „Njena dojka otisak vaseljene ima.
jezik, narodno književno stvaralaštvo i ostali oblici kolektivnoga tvorenja i pamćenja svedoče i o obrnutoj projekciji: vaseljene u čovečije telo.
Jovanović, Jovan Zmaj - ĐULIĆI I ĐULIĆI UVEOCI
Pa gledamo mesec, zvezde, Vaseljene let, — Hajde, lane, da pravimo I mi sebi svet. Daću svoje stare jade, To nek bude noć; Ja ću moje, a ti tvoje
Bojić, Milutin - PESME
IV Za mene noćas vaseljene nije, Oči su tvoje sunca, zvezde, duge, Usne skup slasti, osmeha i tuge, Kose dah mora i šuštanje šuma.
Ćipiko, Ivo - Pauci
Živci mu se upokojiše, obišao ga mlaz silna ganuća. On osjeti u sebi zadah vaseljene, iz koje je i on niknuo i osluškivaše šapat njenih bića...
Nenadić, Dobrilo - DOROTEJ
On je odlučio da poturi svoje pomalo otvrdlo uvo pod beskraje vaseljene. Očistio se za taj trenutak postom i molitvama, suzbio je u sebi telesne žudnje, odagnao iz svoje besmrtne duše svaku
vrhovno delo — duša, ta krvožedna kurva, prokrasti i ovde da isprlja ove bleskove, nevine, anđeoske treptaje, pojanje vaseljene, hoće li čupava, zeljava kučka sa penom na iskeženim zubima trzati vlačeg, promuklo zalajavati, ostrvljena, beslovesna
Stefanović Venclović, Gavril - CRNI BIVO U SRCU
I tako mu je nadaleko onde raširio lozje, čak od mora do mora da je doseglo, i od reka do kraja sve vaseljene. No sad, što o tom vinogradu božiju velite?