Veselinović, Janko - HAJDUK STANKO
Kao da je očekivao nešto, slutilo mu se da današnji dan neće mirno proći; kao da će biti nečega što duboko zadire u njegov život... Najedard začu graktanje. On prenu. Prenu i Zavrzan. Graktanje se začu opet. — Odgovori!
Ignjatović, Jakov - PRIPOVETKE
Marko Alku ne sluša, nego joj veli da mu u kućevni mir ne zadire, i najbolje bi bilo da mu ne dolazi. Već je od Mice nabrušen.
Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
koji u nama stvara onaj dobro znani, neugodni rascjep osjećaja, kad nešto škrbavo, kao neravan prelom kosti, grebe i zadire u stijenke naše unutrašnjosti.
Ćipiko, Ivo - Pripovetke
Pa polagano pristupa na rat što duboko u more zadire, gdje je seosko groblje, o čije se zidove za oluje valovi, pjenušeći se, razbijaju; vjetar svija mrke samce čemprese i
kaštel, i paroh Keko, i polje sa brežuljcima u pozadini, i morske oluje, i onaj oštar rt podno polja što daleko u more zadire, jednako peskom i belom penom oivičen.
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
Od ovoga simbolističkog nastojanja da se poeziji vrati izgubljen ugled započinje veliko pribiranje i preispitivanje koje zadire u sam pesnički kôd. Tada započinje i veliko, opasno sužavanje njene komunikativnosti.
poeziju gleda kao na osobitu upotrebu osobitih, emocionalnoekspresivnih jezičkih sredstava, a sada poezija počinje da zadire u same temelje ljudskoga govora uopšte, da dezautomatizuje i onu krajnje automatizovanu oblast ljudskoga jezika.
Ćipiko, Ivo - Pauci
I ore, iako nije zeman tome. I lemež zadire u zemlju i pada u brazde puno sjeme. Jednoga jutra Maša ga nađe na oranici; odavna se nije s njime razgovarala, pa ga
I misli na nju, sve drugo zaboravlja; snatri o njoj i gleda u svjetionik što zadire duboko u more i baca od sebe crvenkastu svjetlost na nemirnu pučinu; a dalje otvoreni morski prodor buči...
A u ušima u isto vrijeme jednako im odzvanja huka valova što se razbijaju o grebene škrapavog rata što zadire daleko u more i brani uvalu od vjetra. Stoje prislonjeni uza zid ograde, i iz zatišja gledaju u noć.
Promisli se i pođe k njemu. Pomnjivo preskače s hridi na hrid, dok dođe do pošljednje što zadire najdalje u more. — Jeste li što ulovili? — upit a, predajući da mu stari što ružna ne reče.
Ivo prđe prama mostu što zadire duboko u more. Posmatrajući morski prodor, na prvi mah i ne osjeti da mjesečeve svjetlosti postupne nestaje, a mjesto
Sekulić, Isidora - Kronika palanačkog groblja
Jer palanka nikada ne zadire mnogo u mislene rezultate nad pojavama. Ona, u svojoj debeloj jednolikosti, i u svojoj večnosti preživljuje uglavnom