Matavulj, Simo - USKOK
Ljepotu glave začinjaše busata crna kosa, spletena u vijenac. U potpunoj srazmjeri udova i nežnoj ljepoti oblikâ izbijaše jedrina i snaga. Nadasve Janko se čuđaše njenim malim rukama i stopalima, čim se mahom Crnogorci odlikuju.
Milićević, Vuk - Bespuće
Ipak, na mahove, snažno izbijaše u njemu tjeskoba, mračna i crna, puna pitanja i sumnje: „Kuda to vodi?“ I on se upinjaše da razumije to novo osjećanje,
Stanković, Borisav - IZ STAROG JEVANĐELJA I STARI DANI
mahnito ljubljaše i ugrizaše prsa, gojne mišice na ruci, gurajući pesnicu u usta, kao da bi sprečila ono što iz nje izbijaše i svu je obuzimaše... Međutim, pesma jednako brujaše. Stojan pevaše tako i izrazito i tužno kao nikad dotle.
Ćipiko, Ivo - Pauci
Nigdje ni živa stvora; u selu osjećao se zadah umorna života, i težački dah kao da izbijaše iz onih siromašnih potleušica. On popođe i zakrene tijesnom uličicom.
Dolje naniže. u cuncu i osjenu iza , viših stabala, su kućice. Iz njih izbijaše dim; nad kućama dizaše se, nisko, povlačeći se između granja zeleno zaodjevenih stabala...
Čim stupiše između stabala na užu putinu, bijaše im lakše, zasve da i ondje odasvud izbijaše vrućina. Kod Jurine ograde ustaviše se i pustiše živinu po starini, a oni pođoše po sadu.
Stariji svijet bijaše rahatliji i svjetliji, a mladost jača i objesnija... Bosiljak i mažurana, uz djevojačka lica, izbijaše veselije po prozorčićima, i pjesma je selom snažnije odjekivala, uz vatru gusle milije gudile.
Stefanović Venclović, Gavril - CRNI BIVO U SRCU
A kose mu na glavi safi sede Bijahu bele ka sneg! Iz očiju mu vatreni plamen izbijaše, Obraz na suncu sjaše, Iz usta mu izlazaše mač s obe strane ostar.