Milićević, Vuk - Bespuće
se, s jednim ugodnim i toplim šumom, stresaju; drveće u cvijetu podsjeća na nevjeste u bjelini; kiša u cvijetu cvjetne latice po travi; odasvuda osjeća se oštar ugodan miris cvijeta i zemlje napojene kišom što izdiše svježinu; drveće u cvijetu
Tešić, Milosav - U TESNOM SKLOPU
U smernoj tuzi romori gora. Zeleni breže, dugom zablistaj i plamen svuci niz lice stvora. Sa usne usna latice spira: cvati mi, cvati Roѕa canіna.
Zatrubi zlokob s ruba pamtiveka: Planine mogu da se sruše, skrune, kad gavez prospe latice i munje; u ljutoj svađi, čuvši kỳkureke, tek hrast, kroz šumu, pre no srč mu pukne, u svemir može s gnezdima da sukne
Pavlović, Miodrag - Srbija do kraja veka
osetljive strune i čudna ogledala Ja vidi još jednog sebe koje se rascveta iznutra u neke davne cvetnine čije latice dotiču Sve. 2.
Milošević-Đorđević, Nada - LIRSKE NARODNE PESME
(bazdrđan, bazerđan) - trgovac; ulica u Sarajevu gde su nekad bile trgovačke radnje bear, behar cvet(ovi) na voćkama; latice od takvog cveta bedevija - kobila arapske pasmine bećar - momak, neženja; veseljak, lola biljur - kristal Božo =
Danojlić, Milovan - KAKO SPAVAJU TRAMVAJI I DRUGE PESME
Iz debla, oslonjenog na bokove, Cvetovi piju poslednje sokove, A kad ga iznure, sjajne latice Počnu se gasiti, kao vatrice. Latice-leptiri, koji zbog proklete Slabosti neke, ne mogu da polete...
oslonjenog na bokove, Cvetovi piju poslednje sokove, A kad ga iznure, sjajne latice Počnu se gasiti, kao vatrice. Latice-leptiri, koji zbog proklete Slabosti neke, ne mogu da polete...
Bori se tanka svila Sa zlom voljom aprila, Ocvali trn i višnjica, ko brat i sestra, stoje; Od susnežice Očvrsle im latice, Pa pljušti, pljušti Ko po ribljoj krljušti, A one pljusak piju, kao da su ga htele I drhte, snežnobele.
Raičković, Stevan - KAMENA USPAVANKA
Od nje se više odvojiti neću. Čim zavesu maknem: već na mene sleću Dimljive latice cveta koga nema. Evo bežim kroz nju, iz nje, ali sporo. Manje mi se noge kao u kornjače.
Olujić, Grozdana - NEBESKA REKA I DRUGE BAJKE
Ko bi to mogao biti? Svuda, dokle je oko sezalo, carevala je tišina, rasli mirisi trava, otkida le se zvezde i latice cveća, a gore u visini plovio Mesec i sam nalik na veliko srebrno jaje. »Mora da mi se prisnilo?
Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
Otkidala je rascvale grančice i stavljala svježe latice na zažarene vjeđe, na usta. Dok smo u suton sjedili pred kućom i gledali nebo još puno blještavila poslije sunčeva
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
Skriveno i potencijalno, ono – poput pupoljka – razvija svoje metaforičke latice u konkretnom susretu sa čitaocem. I svaki put unekoliko drugačije.
Božović, Grigorije - KOSOVSKE PRIČE
A pobrđe i njegove latice pritisla hrastova sitnogorica koja nigde tako ne buja kao ovde, samo kad je sekira ostavi na miru.
Nenadić, Dobrilo - DOROTEJ
Krvave krpetine, okorele od dugog stajanja na ranama, skida tako brižljivo i nežno kao da dodiruje latice najlepšeg cveta. Zatim lagano klizi pogledom preko površine raspadajućeg mesa.
veče trljaju po kostobolnom telu, para što se diže iz lonca u kome ključa mrka vodurina sa patrljcima korena belog sleza, latice zovinog cveta, trščice sporiša i ko zna kakve sve travuljine, znaci čiljenja, bolesti i grčevitog straha od smrti, lebde
Olujić, Grozdana - SEDEFNA RUŽA I DRUGE BAJKE
bi ga i zaboravila da nad izvorom nisu leteli leptiri kroz čija je krila prolazila svetlost sunca, kao nekada kroz latice pustinjskog Cveta. I nehotice leptiri su je podsećali na cvetove koje je neki ludi vetar zahvatio i poneo.
— žena uzdahnu i golim dlanovima zahvati prvu gomilicu žara. Kako je žarilo! Kako bolelo! Sa dlanova su joj kao latice makova otpadali parčići kože.
Ko je nije čuo — taj je mogao čuti glas lastavice u glasovima ostalih devojaka. Koža joj je bila prozračnija od latice jasmina, od pucketanja vatre u mraznim noćima slađi smeh. — Kako je tanana, kako krasna!
Kao male mesečeve kugle zračila su zrna bisera iz latice školjke koju Srebrenka nazva Sedefna ruža. — Uzmi jedno! — položi Srebrenka na dečakov dlan zrno bisera najkrupnije od
Šaputale zvezdice, i šapućući sve više se spuštale ka zemlji, sve svetlije postajale i krunile se kao latice srebrnog cveta. — Gle, svici! — uzviknu budna sasa u livadi. — Gle, duše pravednika! — prekrsti se stari ribar.