Veselinović, Janko - HAJDUK STANKO
— Ti sad sve vidiš i sve znaš... Što li nisam nešto zraka tvoja pa da se vijnem u visine i da se spustim u nizine da vidim moje...” Pa kao nastade neka zbrka.
Ćopić, Branko - Bašta sljezove boje
Ha, tu su grablje, samo ga zamačimo i povučemo, evo ga začas u krilu. Iz nizine, od malene tužne djedove vatre, odjekne povik: — Ehej, budale, vraćajte se!
Tešić, Milosav - U TESNOM SKLOPU
Gradino rodna, čuješ li žamor postelje šumne? Lisko širine, s kadulje Tvoje odiše kamfor. Zapravo grm si koji s nizine brda nadraste, skupiv u krošnju odeždu zemsku, nebesku nošnju. Pazuha Tvoja otave dve su. Množi rukavce ruku ti reka.
Pavlović, Miodrag - Srbija do kraja veka
se uspravnom linijom seče kao kad neko sebe rani preko dlana i kaže: ja se stropoštavam ali za mene nema dovoljno nizine bezdna provalije ni krvi nema da mi zalije stope ruševine bele jake usred kamenoloma naredio sam Red i ta
Jakovljević, Stevan - SRPSKA TRILOGIJA 1
U svih je lice mrtvački bledo a samo jednome je iz usta tekao mlaz krvi, pa se prelio preko ruke i kundaka. Iz nizine, tamo negde oko sela Nemanikuća, dopirali su pucnji pušaka.
Danojlić, Milovan - KAKO SPAVAJU TRAMVAJI I DRUGE PESME
” Graknuše na generala odasvud, iz nizine i sa visine, Zakleti pobornici ćutanja i discipline, I uputiše mu prekore ljutite, oštre: „O čemu taj priča, i šta
Matavulj, Simo - USKOK JANKO
Ponekad nebo bješe čisto, ali magla kao more pritisnu nizine. Vjetar, čas sa sjevera, čas južnjak, duni na mahove i raznosi lišće sa stabala.
Jovanović, Jovan Zmaj - DRUGA PEVANIJA
Rob ničiji do svog uverenja, Uverenja koje ne dâ dara Već te bilo od stenja do stenja. Iz nizine dizô si se pravo, Što si mogô to si rodu davô, Budio ga nad ’no se uspavô — Znalcu duša mnogo s’ obećavô.
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
O zlatoje proleće! Sunce jasno ot nizine milostivo grejući tečet sada do visine hladnost progonjajući, radost ljetnu pokazujet, svjetlost lučšu svim darujet.
Opačić, Zorana - ANTOLOGIJA SRPSKE POEZIJE ZA DECU PREDZMAJEVSKOG PERIODA
O zlatoje proleće! Sunce jasno ot nizine milostivo grejući tečet sada do visine hladnost proganjajući, radost ljetnu pokazujet, svjetlost lušču svim darujet.
Ćopić, Branko - Orlovi rano lete
— Odatle se dobro vidi drum od varoši, koji savija oko brijega i penje se iz nizine prema našem selu. — Ihaj, čim ih ugledamo, mi ćemo strčati u selo i dići uzbunu, a dok oni stignu uz onu veliku