Trebješanin, Žarko - PREDSTAVA O DETETU U SRPSKOJ KULTURI
Veliki značaj koji se pridaje nasleđu u oblikovanju ličnosti vidljiv je pri izboru bračnog partnera (za koga se strogo pazi od kakvih je roditelja, da li je bilo slučajeva
da visok stepen fatalizma znači da se u našem narodu malo ili nimalo pažnje pridaje ličnoj aktivnosti pojedinca u oblikovanju svog životnog puta. To, ipak, nije sasvim tačno.
umnogome je suprotno ne samo savremenim naučnim shvatanjima koja ističu bitnu formativnu ulogu društva u nastajanju i oblikovanju specifičnih ljudskih osobina, već i narodnom modelu deteta po kojem je ono, kad se rodi, „nečisto“, „demonsko“,
Danojlić, Milovan - NAIVNA PESMA
boja tona i visina spoznavanja nisu primarni estetski činioci - presudnu ulogu igraju jačina vizije i veština u oblikovanju.
Tesla, Nikola - MOJI IZUMI
Zahvaljujući takvom oblikovanju, on vrši bežični prenos energije izvanredno efikasno i delotvorno. Uz to rastojanje nema značaja jer se intenzitet
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
u bilje, u božure, a božuri su projektovani sa svoje strane, u pričesne čaše upravo zato što je u predanju i oblikovanju koje kultura donosi ovo bilje, ovaj deo okolne prirode, transformisano u značenjskosimboličke jedinice.
objedinjavanje nesumnjivo predstavljalo pretežak zadatak, koji iziskuje ne samo dug nego i strpljiv, usredsređen rad na oblikovanju raznoličnog gradiva.
Kao da je upravo ova oblast namenjena poetskome oblikovanju, a po strani ostaju svi oni osnovni elementi koji tvore prirodnojezički sistem kao komunikacioni, modelativni sistem
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
U poimanju svetog Save on je načinio radikalan zaokret. Sve što je kod Domentijana u oblikovanju Savinog lika bilo apstraktno, Teodosije je preveo na konkretno. On je primer srednjevekovnog realizma.
Da je način na koji je srpski kraljević obavljao svoju vazalsku dužnost mogao pomoći oblikovanju njegovog epskog lika kao narodnog zaštitnika pokazuju dva podatka. Prvi je arhivski.
Živojin Pavlović (1933), Slobodan Selenić (1933), a i Svetlana Velmar-Janković (1932), skloni modernijim postupcima u oblikovanju savremene tematike, dok je, nasuprot njima, Mladen Markov (1934) primetno tradicionalan i kad se dublje vraća u istoriju