Trebješanin, Žarko - PREDSTAVA O DETETU U SRPSKOJ KULTURI
⁵⁰ Gete, J. V., „Srpske pesme“, u: Koljević, S., Ka poetici narodnog pesništva (strana kritika o našoj narodnoj poeziji), Prosveta, Beograd 1982, s. 152. ⁵¹ Dvorniković, V.
, Čojstvo i junaštvo starih Crnogoraca, Cetinje 1968. Gete, J. V., „Srpske pesme (1825)“, u: S. Koljević, Ka poetici narodnog stvaralaštva (strana kritika o našoj narodnoj poeziji), Prosveta, Beograd 1982. Gete, J. V.
Gete, J. V., „Srpska književnost (1824)“, u: S. Koljević, Ka poetici narodnog stvaralaštva, Prosveta, Beograd 1982. Glik, L., „O urocima“, GZM, 4, Sarajevo 1899. Gluščević, M.
Grim, J., „Mala prostonarodna slaveno-serbska pjesnarica (1814)“, u: S. Koljević, Ka poetici narodnog pesništva, Prosveta, Beograd 1982. Grim, J., „Narodne srpske pjesme (III, 1823)“, u: S.
Grim, J., „Narodne srpske pjesme (III, 1823)“, u: S. Koljević, Ka poetici narodnog stvaralaštva, Prosveta, Beograd 1982.
Danojlić, Milovan - NAIVNA PESMA
Razvoj modernog pesništva mogao bi se, u izvesnom smislu, shvatiti kao širenje i produbljivanje otpora prema poetici romantizma. Moderni duh se oštro okrenuo protiv romantičarskih iluzija i raspoloženja.
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
našli pesnici našeg romantizma kada su se priklonili usmenome stihu i jeziku, čime su se približili i folklornoj poetici. Za srpski romantizam obično se, i s pravom kaže da je netipičan.
je ulogu gotovog obrasca ili formule koja se od pevača do pevača, od jednog do drugog izvođenja – kako to inače biva u poetici usmenog pesništva – delom čuvala i delom menjala, varirala.
ga odobrio, nego da mu posluži kao podloga za unošenje nešto drugačijeg iskustva, što nas približava njegovoj sopstvenoj poetici.
S tim je povezano i u dobroj meri u romantičarskoj poetici utemeljeno shvatanje lirike kao ispovedanja/prepričavanja ličnih, intimnih doživljaja: pobunjena ličnost, subjektivitet i
Što se nekad zvalo piščevim zanatom danas se naziva poetikom, i u prozi kao i u poeziji. Serije radova posvećenih poetici izlaze svuda u svetu, a ovo je prva posvećena srpskoj književnosti.
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
odstupanja, opet, ne mogu se posmatrati samo kao greške, nego prevashodno kao stilogene sintaksičke figure (one se u poetici ponekad imenuju kao pesnička sintaksa, a danas se u retorici imenuju i kao metataksa59).
I kako ih je, uostalom, široko razradio Boris Uspenski u Poetici kompozicije. 306 Elem, prozaistu je stavljena na raspolaganje upotrebna raščlanjenost jezika na govore ili, kako ih još
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
), Kravcov kaže: „Sve te odlike epa kao žanra određuju njegovo mesto u istorijskoj poetici. On živi u određenim istorijskim i socijalnim uslovima, on je poetska forma zasebnog staleškog gledanja na svet.