Stanković, Borisav - BOŽJI LJUDI
Nikad, ništa! — kao izgovarajući se, što ga toliko nadgledaju, govorile bi. I tako bi one cele noći presedele oko njega mrtvog, osvetljenog, pazeći, čuvajući ga i čekajući da dan osvane, da dođu muški, dovedu popa da ga očita,