Crnjanski, Miloš - Seobe 2
chef, Petra Spiridonoviča Sumorokova, člana Vojene kolegije, u Petersburgu, a daće mu preporuku i na đenerala en chef, Stjepana Feodoroviča Apraksina viceprezidenta. Nada se da će se Isakovič, u Rosiji, pokazati dostojan njegovog poverenja.
na général en chaf Petra Spiridonoviča Sumorokova, člena Vojene kolegije, u Sankt-Petersburgu, i na général en chaf Stjepana Feodoroviča Apraksina, viceprezidenta Kolegije, Vitkovič nije smeo da Pavlovu molbu zaturi, ad acta, nego je morao da
Trebješanin, Žarko - PREDSTAVA O DETETU U SRPSKOJ KULTURI
Evo kako se, prema rečima Stjepana Mitrova Ljubiše, u Crnoj Gori tokom razvoja podučavaju radu muška deca: „Tek momčić da hvati šestu godinu, damo mu da
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
bio je profesor bogoslovije u Zadru. Kratko vreme, 1863, uređivao je u Zadru list Zvіjezdu, uz glavnu saradnju Stjepana Buzolića i Meda Pucića. 1864. otide za sekretara kneza Nikole na Cetinje.
— Pored ranijih pesnika, Matije Bana, Meda Pucića i Jovana Sundečića, Dalmacija daje i jednog pripovedača, Stjepana Mitrova Ljubišu. Ljubiša se rodio 29. februara 1824, u Budvi, u Boki Kotorskoj.
Ti njegovi poslovi privukli su pažnju Stjepana M. Ljubiše, koji ga nagovori da se ogleda u pripoveci. 1879. izišla je njegova prva zbirka pripovedaka 3imnje večeri,
One su bile sasvim u pravcu i tonu »Vukove škole« i njenih folklorno-filoloških interesovanja, vrlo slične pripovetkama Stjepana Mitrova Ljubiše, ali sa još manje umetnosti no u bokeljskog pripovedača.
Otadžbinu. On je prikupio oko sebe dobre saradnike, prva imena u ondašnjoj srpskoj književnosti, Đuru Jakšića, Stjepana M. Ljubišu, Milovana Glišića, Jovana Ilića, Jakova Ignjatovića, Milorada Šapčanina, Stevana Vlad. Kaćanskog i druge.
On je došao u zgodan čas, kada se na pripoveci malo i slabo radilo, odmah posle smrti Đure Jakšića i Stjepana Mitrova Ljubiše, a pre no što su se javili Janko Veselinović i Simo Matavulj.
SIMO MATAVULj Romantički period srpske književnosti imao je jednog dobrog pripovedača iz Dalmacije, Stjepana Mitrova Ljubišu; realistički period ima ga u Simi Matavulju. ŽIVOT. — Rođen je 31.
Od mlađih pripovedača, Radovan Perović Nevesinjski (1878*), rodom Hercegovac, oživeo je staru folklornu pripovetku Stjepana Mitrova Ljubiše.
Matavulj, Simo - BAKONJA FRA BRNE
kutiju u kojoj se hrani presveta oštija; pa odnijelo starinsku pričesnu čašu, svu od zlata, prilog bosanskog kralja Stjepana Tomaševića, koju su fratri njekad otuda donijeli; pa odnijelo šest teškijeh srebrnijeh svijetnjaka, takođe starinskih;
Ćipiko, Ivo - Pauci
Velikoga li mi čuda! A što ne osude gazda—Jovu? Što ne osudiše pokojnoga gazda—Stjepana, što dođe odnekuda iz Bosne, u gorim benevrecima od mojih, pa u malo godina podiže mlinicu, pokupova kuće, i pusto
Pristaše načelnika, gazda—Stjepana, proglase po novinama, za inat toga dopisa, općinu, u kojoj nastavaju većinom hrišćani, čisto hrvatskom, i naručiše za
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
Istom care u besjedi bješe, Miloš ide, a kulaša vodi Ao pred šator srpskog car-Stjepana: „Je l' slobodno, care gospodine, da ja idem na mejdan u polje?
“ Taj se junak naći ne mogaše. Al' eto ti mlada Bugarina pred šatora srpskog car–Stjepana: „Je l' slobodno, care gospodine, da preskočim tri konja viteza?“ „Jest slobodno, moje drago d'jete!
Ali Miloš uteć im ne dade, veće obje uvati za ruke, sve tri vodi pred cara Stjepana; caru dade Roksandu đevojku, i dade mu jednu uz Roksandu, a treću je sebe ustavio.