Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
o njemu govori Višnjić kroz usta Fočića Memed-age: Kud gođ ide, sve kr'ata jaše, a drugoga u povodu vodi; on buzdovan o unkašu nosi, a brkove pod kalpakom drži; on Turčinu ne da u knežinu: kad Turčina u knežini nađe, topuzom mu rebra
Odja Marko od konja Šarina, saveza mu i noge i ruke, pa g' objesi Šarcu o unkašu; pa on ode svojoj tulumini, baci dite u zelenu travu, a on opet sjede piti vino.
Tad dopade od Prilipa Marko, sveza Vuči ruke naopako, saveza mu i noge i ruke, objesi ga Šarcu o unkašu, i uvati tanku bedeviju, pa on ode sinu Velimiru, priveza ih jednog za drugoga, pa prebaci preko bedevije, bedeviju
ima tri godine dana otkako se vrlo posilio: kud gođ ide, sve kr’ata jaše, a drugoga u povodu vodi; on buzdovan o unkašu nosi, a brkove pod kalpakom drži; on Turčinu ne da u knežinu: kad Turčina u knežini nađe, topuzom mu rebra