Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
kako on misli da treba da bude, on je stavio sebi u zadatak da preporodi staru i začmalu Austriju, da je oslobodi feudalnih i crkvenih okova, da je primenom modernih i filozofskih ideja povede putem privrednog i duhovnog napretka, da u zakone
zavadio, bila potrebna pomoć nemađarskih narodnosti u Ugarskoj, i zato što mu je u borbi protiv katoličke crkve i feudalnih gospodara bio potreban oslonac na dotle ugnjetavane nekatoličke veroispovesti i na građanski stalež i seljaštvo.
Crnjanski, Miloš - Lirika Itake
je doterao dotle, da je za poeziju smatrao i to kad kaže: da će i on dati život za otadžbinu, neozaren sjajem starih, feudalnih, vitezova, ali svestan onoga šta daje i zašto ga daje. Kao da plaća porez.
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
na primer, materijalno propadanje efendi-Mitine kuće, naročito nakon oslobođenja od Turaka i gubljenja starih, po tipu feudalnih povlastica (u zemljišnim posedima, ali i u trgovini), ima znatnog udela u sudbini glavne junakinje.
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
On strašno proklinje Vuka Brankovića za izdaju, koju ovaj nije počinio, ali koju nosi u ime svih onih feudalnih gospodara što su, držeći se više ili manje pasivno, potpadali pod Turke i gubili se među njima.
Evo tih prvobitnih, čisto feudalnih oznaka: prvo, uzoran verni sluga kao odraz zavisnosti sitnije vlastele od krupnije; drugo, ideal života izražen u
Nema sumnje da je patriotizam feudalnih gospodara bio uzak, ograničen samo na njihovu oblast, ali naše pesme s tim patriotizmom nemaju veze; one su prožete
Prvo presuđuje kratko i odsečno (na strani 309): „Junaštvo i junačka pjesma prelaze od feudalnih vitezova — hajducima“. Prema toj presudi, očevidno, za Zogovića, kao i za turskog feudalca iz Gorskog vijenca, „pučina
— najedanput pokazala sposobnom da primi i junaštvo i junačku pesmu iz ruku feudalnih vitezova. Nekoliko strana iza toga (na strani 316) Zogović je pronašao način postanka epskih pesama „u njihovu
u te dvorce“, dakle: priznao je narodu sposobnost da stvara, ili bar preinačuje, epske pesme još za života i za snage feudalnih vitezova.
i turskih feudalaca),1 kao da narod nije vekovima gledao lov turskih feudalaca pomoću sokola, kao da o nošnji domaćih feudalnih vitezova nikakvo svedočanstvo nije ostalo (vidi freske i rad Svetozara Radojčića O nekim zajedničkim motivima naše
Istorijski Musa stvarno se oslanjao — pri kraju — na antifeudalne elemente, ali radi feudalnih ciljeva. Ti njegovi feudalni ciljevi jako su naglašeni i u samoj pesmi.
kakvu-takvu zakonitost i red i slabljenja centralne vlasti koje se redovno izražavalo u pojačanom nasilju pojedinih feudalnih gospodara, bila „za“ manje zlo, „za“ jaku centralnu vlast, pa prema tome i „za“ cara.