Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
Tu su ne samo svi glavni pisci grčke i latinske starine no i moderni, od Nemaca: Herder, Hegel, Kant, Mendelson, Klopštok, Gete, Viland, Šiler, Birger: od Francuza: Bosije, Molijer, Boalo, Lafonten, Volter,
Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
bašti, Heraklit u svojoj, pa Zenon i Demokrit, Platon i Epikur, svaki u svojoj: pa dalje, dalje, Spinoza u svojoj, Kant, Hegel u svojoj, Kjerkegor opet u svojoj — ti veliki, nesvijesni pjesnici svojih vizija svijeta, ti veliki stvaraoci svojih
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
narodna isto toliko koliko i lirska, potvrđuje i to što su one po svom opštem karakteru — kako je tačno zapazio Hegel — veoma bliske. Lirskoj poeziji (naravno, usmenoj), kao i epskoj, veli Hegel, nedostaje subjekt, ličnost stvaraoca.
Lirskoj poeziji (naravno, usmenoj), kao i epskoj, veli Hegel, nedostaje subjekt, ličnost stvaraoca. Taj subjekt, umesto da ispoljava svoju ličnost, gubi se u svome delu.