Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
Pa ipak, ta razlika nije po svojoj prirodi čisto lingvistička. Ništa nas ni u jednom ni u drugom jezičkom sistemu ne navodi da kažemo upravo četrdeset ili upravo sto nogu. Ali nas zato navodi kultura.
Lingvisti sve ove jedinice posmatraju kao zaseban sistem u jezičkom sistemu, kao neku vrstu jezika u jeziku. Zato poznavanje gramatike i rečnika stranog jezika nije dovoljno da bismo
Oko sredine veka Karadžićev novi književni jezik prihvaćen je i u Hrvatskoj. Lingvističkim razlozima u prilog jezičkom jedinstvu sa novoštokavskim jezgrom – koji su sa čisto naučnoga stanovišta nesporni – kasnije su se pridružili i
Svakome je od nas, pre svega, jasno da se početak nove srpske književnosti u suštini podudara s jezičkom reformom Vuka Karadžića, pa se kao rodonačelnik nove srpske lirike redovno uzima Branko Radičević.
u krajnjoj liniji, nije ništa drugo no izgrađeni sistem vrednosti, kao što je jezik sistem znakova, u beogradskome jezičkom i književnome krugu formirala su se jasna, oštra i u primeni jedinstvena vrednosna merila.
Sada je, izgleda, bar delimice razjašnjeno šta je uopšte navelo Matića – jer sigurno nije samo čista želja za jezičkom igrom – da sklapa govorne nizove prema obrascu koji je krajnje očigledan i elementaran u sledećem stihu iz pesme
Taj „osnovni ton“, „kompozicija“, „zvukovi stihova“ koje tek treba ispuniti konkretnom jezičkom materijom – pripadaju obliku pesme, obliku koji kao da u početku sam sobom znači i u izvesnom smislu ima samoniklu,
i svekoliki književni semiotički sistem, dolazi nakon prirodnoga jezika i neposredno je s njim povezana: tu je mnogo šta jezičkom merom izmereno, a i sam se prirodni jezik donekle oblikuje i oblikujući proverava. U poeziji, u tzv.
U njima se, kao i na glasovnome jezičkom planu, može da prati ono skrovito i reverzibilno prevođenje slikovne/glasovne materije u semantiku na kome se ljudski
smisao koji reč u pesmi dobija odmeravaju prema osnovnome značenju i stilskim saznačenjima te iste reči u savremenome jezičkom stanju; osobeni smisao reči u Popinoj pesmi, međutim, nastaje i kao uzajamno prosijavanje starijih značenjskih naslaga u
sačinjene ne odjekuju neophodnim (za poeziju neophodnim) saznačenjima i značenjskim prelivima u našem neprikosnovenome „jezičkom osećanju“.
Dovoljno je da se za trenutak setimo kako su oni u jezičkom gradivu sekli dvočlane jedanaesterce i dvanaesterce, kao i kako su ih onda uklapali u strofe.
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
govor - kad bi postojao sam za se - dovoljna zamenica on; tek u autorovome neupravnom govoru - zapravo u njegovome jezičkom posredovanju, a ono se može uporediti sa pogledom okrenutim napolje, prema čitaocu - pojavljuje se njen otac.
Ako, naime, autor pripoveda roman, očekujemo da će to činiti na jezičkom standardu (na „pravilnom” književnom jeziku) svoga vremena.
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
Svi pravi pisci dobro znaju da se potpuno može zavladati samo jednom jedinom jezičkom domenom, — ako se čak valjano zavlada i njome, — i da je svakome pravom piscu i ta jedna potpuno dovoljna, a do te mere
da objašnjava ne samo svoju nekadašnju saradnju na Danici ilirskoj, nego i svoju sumnjičavu opreznost prema vukovskom jezičkom i pravopisnom radikalizmu; jer ne znam kako bi se drukčije mogli objasniti i ovakvi njegovi stihovi u pesmi sa
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
U svojim kasnijim radovima Karadžić je odredio nov stav prema crkvenoslovenskom jezičkom nasleđu. Ono se smelo zadržati samo u najnužnijoj meri, i to striktno prilagođeno glasovnoj i obličkoj strukturi
veka imalo status književnog jezika u Zagrebu. Ovakva hrvatska jezička politika, često praćena izjavama o jezičkom, pa i etničkom jedinstvu Hrvata i Srba, stvorila je novu konstelaciju u srpskohrvatskom jezičkom prostoru: ijekavska
praćena izjavama o jezičkom, pa i etničkom jedinstvu Hrvata i Srba, stvorila je novu konstelaciju u srpskohrvatskom jezičkom prostoru: ijekavska verzija karadžićevskog književnog jezika učvrstila se krajem 19.
To su slavni romani o Trojanskom ratu i o Aleksandru Makedonskom, koji se na srpskom jezičkom prostoru usvajaju na stvaralački način uz korišćenje razvijene epske poetike, što predstavlja poredno svedočanstvo o