Ne postoji primer upotrebe reči crnojevic
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
zavade oko kolaste azdije u narodnoj pesmi, Kostić je uzeo sukob između osećanja ljubavi i pobratimstva, i Maksim Crnojević, knežević zetski, ispao je kao neka vrsta Hamleta, kneževića danskog.
Petrović, Petar Njegoš - GORSKI VIJENAC
na kraju Crmnice, od petnaest hiljadah Turakah ne puštiše živa nijednoga; i danas je pobjeno mramorje divne slave Crnojević-kneza. Bog da prosti Uroševu dušu! Krasne žertve što joj učiniše.
Matavulj, Simo - USKOK JANKO
Visariona Bajice, Skadarski paša Sulejman, rasturivši prijevarom Crnogorce, lagumom razori krasnu zadužbinu Crnojević Iva.
Jakšić, Đura - JELISAVETA
DEO 72 PETI DEO 107 JELISAVETA KNEGINjA CRNOGORSKA DRAMA U PET DELOVA LICA ĆURĐE CRNOJEVIĆ, knez Crne Gore VAVILA, vladika crnogorski STANIŠA CRNOJEVIĆ, brat knežev RADOŠ ORLOVIĆ, serdar ŠULOVIĆ, serdar
DRAMA U PET DELOVA LICA ĆURĐE CRNOJEVIĆ, knez Crne Gore VAVILA, vladika crnogorski STANIŠA CRNOJEVIĆ, brat knežev RADOŠ ORLOVIĆ, serdar ŠULOVIĆ, serdar MIĆIĆ, serdar ĐURAŠKO, kapetan VUKSAN, kapetan BOGDAN ORLOVIĆ
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
Uz Jakšića, Kostić je glavni dramski pisac romantizma (Maksim Crnojević, Pera Segedinac). Od ostalih pisaca treba spomenuti nežnog liričara Jovana Grčića Milenka, virtuoznog komediografa
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
Umro je 1502. Zetom od polovine XV veka vladao je Stefan Crnojević, koji je priznavao mletačku vrhovnu vlast. Njegov sin Ivan Crnojević (1465—1490) u početku je imao sedište u Žabnjaku, a
Zetom od polovine XV veka vladao je Stefan Crnojević, koji je priznavao mletačku vrhovnu vlast. Njegov sin Ivan Crnojević (1465—1490) u početku je imao sedište u Žabnjaku, a zatim na Cetinju.
središte za sebe, ali u procepu između Mletaka i Carigrada, i prisiljeno da traži izlaz u turčenju: turči se jedan Crnojević i jedan Obrenbegović, da bi njihova plemena jedno protiv drugoga doveka ratovala: Nijesu se nigda umirili, niti mogu
51 ŽENIDBA MAKSIMA CRNOJEVIĆA Podiže se Crnojević Ivo, te otide preko mora sinja, i ponese tri tovara blaga da on prosi lijepu đevojku za Maksima, za sina svojega, milu
Al’ eto ti dijete-Maksima, srebrn stolak nosi u naruče; u sto sjede Crnojević Ivo, da s’ odmori, da mu čizme skinu. Kako sjede u srebrna stola, oči mu se odmah otimaše, te Maksima pogleduje sina.
Pade na um Crnojević-Ivu ja kakvu je riječ ostavio kod njegova nova prijatelja: da odvede hiljadu junaka, da ljepšega od Maksima nema; jutros,
“ Kad to začu Crnojević Ivo, planu Ivo kako oganj živi: „Ni sam bio, ni sam je prosio: ko mi dođe da mi je čestita, živu ću mu oči izvaditi!
Knjiga Ivu na koljeno pade, al’ mu knjiga dosta grdno kaže: „Prijatelju, Crnojević-Ivo, kad zabraniš u polju livadu, jal’ je kosi, ja drugome daji, da ne biju slane ni šnjegovi po livadi cvijet
Ja kad viđe Crnojević Ivo, knjigu uči, a ljuto se muči. Kod njega se nitko ne pridesi, ne pridesi mudroga junaka, kom bi svoje derte iskazao, no
“ Ženska strana mudro progovara: „Gospodaru, Crnojević-Ivo, kog su ljube dosle sjetovale, koga dosle, koga li ć’ odsele, s dugom kosom, a pameću kratkom?
Tako Jovan bješe uranio, te on šeta gradu po bedenu, a viđe ga Crnojević Ivo, pa Ivanu vrlo mučno bilo, na jutru mu nazva dobro jutro: „Dobro jutro, Jovan-kapetane!
Nu rasturi to veselje tvoje, moj ujače, Crnojević-Ivo! E smo našu zemlju opustili, slomila se zemlja u svatove, osta zemlja pusta na krajini, zemlja naša strašna od