Радичевић, Бранко - ПЕСМЕ
било је блажено, Да не мога речи говорити, Њено око гледаше милено; Не мога се више противити, Ја поити ка њојзи итрено, Да обуватим тело мило њено: Руком небу она показа таде, — Ја се пробуди, а санак нестаде. 55.