Crnjanski, Miloš - Seobe 2
Stići ću ja još do Beča, i do Bestuševa.“ To je opet bio onaj visoki, oholi, Pavle, sa namirisanim brcima, koga su znali godinama. Perikmaher mu je bio to jutro udesio zlatnu kosu i ona je treperila u uvojcima.
U jednom trenutku staračkog besnila, Stritceski je bio – sa sedim brcima, koji su se tresli – čak i nasrnuo na Petra. Vikao je da je Petar Ciganin.
Gospoža Femka je, nekim čudnim osmehom, posmatrala tog stasitog, visokog, oficira, sa namirisanim brcima, koji je tako širok u ramenima, a tako uzan u pasu.
Ono što je na njegovom licu bilo vrlo ružno, bila su usta, pod brcima. U njima je imao još samo dva‑tri zuba, koji su smrdeli.
Isakoviču se taj njegov rođak bio dopao. Ziminski je bio onizak, upalih obraza, sa kusim brcima, a kosom kao čekinja – ili bodlje u ježa.
Njegove plave oči gledale su sad umorno. Njegov osmeh, u brcima zlatnim, nad rumenim usnama – osmeh po kom su ga žene pamtile – nije više bio topao.
Oni su obožavali tog stasitog, visokog, oficira, sa namirisanim brcima, koji nije samo pristajao da sa njima igra, magarca, nego i da ga jašu, kao magarca.
U crnini, okovratnika, Pavlovo lice činilo se kao od zlata, sa brcima, i uvojcima kose, boje starog zlata. Isakovič je imao plave oči, koje su tog dana bile tamne, boje ljubičica, a crte
To je bio povisok čovek, žut i rošav u licu, sa velikim, sivim očima i dugim crnim brcima, koji su mu visili niz bradu.
Crnjanski, Miloš - Seobe 1
Spavajući na mračnim, velikim senkama šuma, na travi, puk se budio zorom kao pijan, prozebao, sa injem na perčinima i brcima, pa je započinjao da urla i da peva otegnuto... ej, ej...
Govoreći sam sa sobom, mrdajući samo brcima, on nije jahao udobno i razdragan lepim prolećem, kao oni što su prolazili pre njega, zastajkujući pred svakom krčmom i
lep, svojim grozničavim očima, boje starog zlata, i svojim pomodrelim usnama, pod garavim, zmijskim, opuštenim brcima, koji su za nju bili nešto tako neobično. Beše samrtnički pobledeo i nepomičniji nego ikad.
Gledajući ga sa podsmehom i ona beše začuđena njegovim krivim stavom, otromboljenim ustima i brcima i pogledom umornim, a naročito joj smetaše što se neprestano premeštao s noge na nogu.
Učini mu se da, pri jednom prozoru na spratu, vide lice mitropolitovo, sa do grla i ušiju zaraslom bradom, malim brcima i lukavim očima. Primeti da ga i sa drugih prozora posmatraju i paze.
Milićević, Vuk - Bespuće
svjetlosti napola zastrte svjetiljke, jednog čovječuljka, mršavog i kržljavog, s malim, neurednim, nakostriješenim brcima koji su ulazili u usta, sa žutim licem i sitnim očima; šćućuren zguren, zbijen uz drvo, nepomičan, s velikim rukama
krupnog i čvrstog čovjeka sa mrkom, nejednakom, grivastom bradom, u koju su već godine ubacivale sjedinu, s povijenim brcima koji se miješali, isprepletavali, i bili kao srasli sa bradom, sa prorijeđenom, čekinjavom kosom koja strši, sa ljutitim
Crnjanski, Miloš - Lirika Itake
Bio je u svečanom, crnom odelu. Meni je, sa svojim brcima, ličio na žandarma. KOMENTAR UZ PESMU „JADRANU“ U ona vremena, buržujska deca, posle ispita takozvane zrelosti,
Ranković, Svetolik P. - PRIPOVETKE
Iz gomile se izdvoji jedan razvijen, zdrav, otresit kapetan, sa velikim zašiljenim brcima, pa priđe bolesniku, i pruži mu ruku. — Zdravo! – zagrmi on krupnim, jasnim glasom. – Kako da me se ne seća...
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
na isti način prikazan: „Gledajući ga sa podsmehom, i ona beše začuđena njegovim krivim stavom, otromboljenim ustima i brcima i pogledom umornim, a naročito joj smetaše što se neprestano premeštao s noge na nogu.
Ćipiko, Ivo - Pauci
Rade posmatra oca. Oči mu se ustaviše na smežuranoj koži oko slijepih očiju i na otpuštenim brcima: učini mu se da se najednom postarao.