Glišić, Milovan - PRIPOVETKE
A kad zaslužiš koju paru, a dao ti je bog te možeš — ti ostavi kod gazda-Miluna, on će ti lepo čuvati... Epa dajte divit amo i malo 'artije! — okrete se mehandžiji.
Danojlić, Milovan - NAIVNA PESMA
U trenutku kad se dovršavala moćna eksplozija klasičnog epa, ovo, sporedno odvajanje moglo je da prođe, i prošlo je, a da niko na nj ne obrati posebnu pažnju.
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
Serbianka, uvek mnogo hvaljena a malo čitana, ostaje kao delo hladno, slabo, promašen pokušaj za stvaranje srpskoga epa.
Sporedno je pitanje šta je upravo Gorski vijenac, jer je u njemu skladna mešavina i drame i epa i lirike. Epizode možda nemaju velike veze sa glavnom radnjom i ima praznina i preskakanja u istorijskom izlaganju.
To je najbolji epski posao romantičkoga doba i jedan od retkih boljih epa srpske književnosti. Stihovi su slabiji i tromiji no što su u njegovim lirskim pesmama, ali ceo spev ima mnogo čiste
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
S književnog stanovišta, iz perspektive Hegelove teorije epa, bitka je prestavljala idealan predmet za epsko oblikovanje - "...
Taj čin je izazvan Miloševom unutrašnjom potrebom da se žrtvuje za svoj narod i uklopljen je u motivsku shemu viteškog epa uzročno-posledičnom vezom između klevete i časne potrebe vernog viteza da je skine sa sebe i tako dokaže vernost svome
Popović, Jovan Sterija - ROMAN BEZ ROMANA
) — prizivanje viših sila (boginja pesništva itd.) na po četku književnog dela, posebno epa INVOCIRATI — zazivati, prizivati u pomoć INDI (tur. pokr.) — dakle INTOV (mađ.
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
Treću etapu karakteriše „slivanje pesama oko jedne fabule“, postanak velikog epa. Između prve i druge etape — smatra se — nije veliki vremenski razmak, jer se vrlo rano javlja potreba da se pesmom
Nabrojivši odlike epa kao žanra (ustaljene norme, istoričnost, realizam, idealizaciju događaja i junaka, stil ponavljanja i varijacija itd.
), Kravcov kaže: „Sve te odlike epa kao žanra određuju njegovo mesto u istorijskoj poetici. On živi u određenim istorijskim i socijalnim uslovima, on je
To o epskoj poeziji uopšte, a posebno o našoj: „Jezgro srpskog epa (stare pesme) nosi u sebi i određeni otisak sredine u kojoj je postao, naime, otisak ideologije i načina života viših
— „turska kolonizacija Balkanskog poluostrva, vekovna borba Srbije i Turske stvarali su uslove za kultivisanje junačkog epa. Ep je opevao herojsku starinu, slavna dela predaka, i to sve s projekcijom na savremenost.
Istorijska analogija prošlosti i sadašnjosti podržavala je život epa. Prošlost je nadahnjivala. Prošlost je bila ideal. Nade su zamenjivale budućnost.
spevova naovamo nema u celoj Evropi nijedne pojave koja bi nas tako jasno mogla obavestiti o suštini i postanku epa kao srpske narodne pesme“... Uz Grima i Gete se ponovo zanima našim narodnim pesmama.