Stanković, Borisav - IZ STAROG JEVANĐELJA I STARI DANI
I zaista stari osvetlaše obraz. Majka tečina s Mojom babom i još nekoliko njih starica zapevaše: Adži-Gajka devojku udava.
Stanković, Borisav - NEČISTA KRV
I počeše, i to ne običnu pesmu, već pesmu njihove kuće, koja se uvek pevala kada se ko od njih udavao i ženio: Hadži Gajka, hadži Gajka devojku udava, Em je dava, em je dava, em je ne udava!
i to ne običnu pesmu, već pesmu njihove kuće, koja se uvek pevala kada se ko od njih udavao i ženio: Hadži Gajka, hadži Gajka devojku udava, Em je dava, em je dava, em je ne udava!
I zato mu sada dolaze tako tačne, tako tužne reči te njihove pesme, koju su Cigani odozdo jednako ponavljali. Hadži Gajka, hadži Gajka devojku udava, Em je dava, em je dava, em je ne udava!
Hadži Gajka, hadži Gajka devojku udava, Em je dava, em je dava, em je ne udava! Baci im dinar i viknu dole ka kujni: — Žene, rakiju za
Bašta poče da joj se nija, noć sve lepša, određenija, kao i ona svirka, pesma: — Hadži Gajka, mori, hadži Gajka devojku udava, Em je dava, mori, em je dava, em je ne udava!
Bašta poče da joj se nija, noć sve lepša, određenija, kao i ona svirka, pesma: — Hadži Gajka, mori, hadži Gajka devojku udava, Em je dava, mori, em je dava, em je ne udava!
seljak, a tamo kroz | kapiju grunuše izmešani i mladoženjini i Sofkini svirači i čočeci sa svirkom i pesmom: Hadži Gajka, more, hadži Gajka devojku udava. Mati joj poslednja dotrča, poče da je ljubi i jeca: — Sofke, Sofkice!
kroz | kapiju grunuše izmešani i mladoženjini i Sofkini svirači i čočeci sa svirkom i pesmom: Hadži Gajka, more, hadži Gajka devojku udava. Mati joj poslednja dotrča, poče da je ljubi i jeca: — Sofke, Sofkice!
Stanković, Borisav - KOŠTANA
MITKA (Koštani): Ti samo poj! A koj na tebe ruku digne, ja sam ovde! KOŠTANA (počinje pesmu): Hadži Gajka, hadži Gajka Devojku udava... Em je dava, Em je ne udava...
MITKA (Koštani): Ti samo poj! A koj na tebe ruku digne, ja sam ovde! KOŠTANA (počinje pesmu): Hadži Gajka, hadži Gajka Devojku udava... Em je dava, Em je ne udava... MITKA (prekida je): Neću tej stare, tej mrtve, hadžijske pesme!