Crnjanski, Miloš - Seobe 2
Ni ona, kaže, tako matora, ne može prećutati da nikad u životu nije videla lepšeg, hrvatskog oficira, udovca. Nada se da će, u njenoj kući, imati lepih snova, koje će moći, sutra, da joj ispriča.
Cvijić, Jovan - PSIHIČKE OSOBINE JUŽNIH SLOVENA
Sve Ere govore jekavskim ili ijekavskim dijalektom srpsko-hrvatskog jezika (mlijeko i vjera namesto mleko, vera i mliko, vira ostalih srpsko-hrvatskih dijalekata: ekavskog i ikavskog).
predstavnik ovih osobina u ličanskom karakteru je poznati hrvatski rodoljub Ante Starčević, osnivač suvog i krutog hrvatskog nacionalizma sa dosta lažnih ideja, koje je on branio s upornošću i potpuno vojničkom logikom; s druge strane
U primorskim varošima je prevlađivalo, čak i u doba mletačke vlade, stanovništvo srpsko-hrvatskog porekla, osim u varošima zapadne Istre i u Trstu.
Neki od najistaknutijih ljudi srpsko-hrvatskog renesansa na početku XIX veka bili su rodom iz Zagore. Često se u Zagori naiđe na mentalitet, naročito na duh i
Neki od najistaknutijih predstavnika srpsko-hrvatskog jedinstva su rodom iz Zagore: Pavlinović, Sava Bjelanović kao i veliki narodni vajar, Meštrović.
Niže i više škole srpsko-hrvatskog jezika, novinarstvo, književnost i političke borbe su znatnim delom doprineli da se dovrši ovaj razvitak.
Sve više se pristaje uz mišljenje V. Jagića, po kome su dijalekti južno od Prilepa prelaz između srpsko-hrvatskog i bugarskog. Šopovi zapadne Bugarske su neosporno po jeziku bliži Srbima nego Bugarima.
Godine 1102. ova je država spojena sa Ugarskom. Središte hrvatskog političkog života se premešta na sever i Zagreb postaje sedište hrvatskog bana.
ova je država spojena sa Ugarskom. Središte hrvatskog političkog života se premešta na sever i Zagreb postaje sedište hrvatskog bana. Ovde, u neposrednoj okolini Zagreba i Zagorja, razvila se nacionalna svest hrvatska u toku poslednjih vekova.
Vojne granice su bile administrativne celine, nezavisne od bana i hrvatskog sabora, i imale su samostalnu upravu. Oblast Vojne granice bila je podeljena na manje jedinice — „regimente“ (pukove).
pobuna Evgenija Kvaternika 1873. godine u Rakovici. Hrvatski ustav je stavljen van snage, a Kuen Hedervari imenovan za hrvatskog bana.
godine, i universitet (1874. god.). Jugoslovenska akademija je dosad izdala znatan deo velikog srpsko-hrvatskog rečnika pod rukovođenjem najboljih lingvista, kao i vrlo značajnu građu koja se odnosi na istoriju svih Južnih Slovena.
Trebješanin, Žarko - PREDSTAVA O DETETU U SRPSKOJ KULTURI
146. ⁵ Karadžić, V. S., isto, II, s. 891. ⁶ Skok, P., Etimologijski riječnik hrvatskog ili srpskog jezika, III, JAZU, Zagreb 1972, s. 150. ⁷ Daničić, Đ., isto, s. 256—257.
Skok, P., Etimologijski rječnik hrvatskog ili srpskog jezika, I—IV, JAZU, Zagreb 1972. Slijepčević, P., „O našoj patrijarhalnoj kulturi“, Književne novine, 769,
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
Stematografïa nije originalno delo, i sam Žefarović to napominje. To je slobodniji prevod dela hrvatskog pisca Pavla Ritera Vitezovića (1650. do 1713), koje je 1701.
Celoga života ostao je dobar »Slavjan« iz 1848, starinski patriot, »sav svemu narodu svome«, ubeđen pristalica srpsko-hrvatskog narodnog jedinstva i »opšte koristi jugoslavenske«.
Za dugo vreme to je bio najpoznatiji i najčitaniji srpski pisac kod Hrvata; 1889. Matica hrvatska, u redakciji hrvatskog pesnika Huga Badalića, izdala je njegove Izabrane pjeѕme. JOVAN ILIĆ Sa Ljubomirom P.
« Ohrabren tim prijemom, kao i jednom pohvalnom ocenom hrvatskog romanopisca Augusta Šenoe, Milićević je produžio započeti pripovedački posao.
Crnjanski, Miloš - Lirika Itake
Pored mog imam onaj jednog hrvatskog pesnika (Feldmana?). Atmosfera je teška. Neki među oficirima nose trikoloru kao kokardu na mestu rozete Habsburga;
Nebo kao svilena zavesa pred brdima, sa laganim, tamnim dolaskom zime, u bojama jastreba. Nebo hrvatskog Zagorja. Vedro i tiho polje, što lebdi u visini, puno ševa.
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
govor alegorično predstavljene Matice (u kojem se veliča Gajeva Danica, „kad mi kotarčicu punu mirisnog i raznovidnog hrvatskog cveća, koje na našoj gori raste, u krilo prosipa”), izveštaj se završava ovako: „Po svršetku slova ovog uzvisio je
Srpkinja — Slavjanka, m. Srbin — Slavjan, m. srpstvo — slavjanstvo, itd.); druga strofa počinje ovako: Mati mi je hrvatskog Osa moga ud, Hrvatska ga gojila Majke bijela grud, Zato i ja roditi, Hrvatskog odgojiti Moram... (itd.
druga strofa počinje ovako: Mati mi je hrvatskog Osa moga ud, Hrvatska ga gojila Majke bijela grud, Zato i ja roditi, Hrvatskog odgojiti Moram... (itd.) Postoji čak i slovenačka varijanta ove Subotićeve pesme. Deželić ju je štampao na str.
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
među hrvatskim jezičkim stručnjacima imali jaka uporišta, osnaženi naročito posle Deklaracije o nazivu i položaju hrvatskog književnog jezika (1967), prikazivali su hrvatskoj publici zalaganje za zajedništvo kao srpski unitaristički pritisak.
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
„U njoj je izginuo cvet hrvatskog plemstva i 10000 vojnika (od 15000). Sam zapovednik hrvatske vojske, ban Mirko Derenčin, pao je u tursko ropstvo.
On samo pominje, bez veze sa junaštvom i junačkom poezijom, postojanje plemenske organizacije na severu Hrvatskog primorja i u Bosni do XV veka.