Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
postupkom najbliže asocijacije: da bi nas vratio do davnog preduskršnjeg dana kada je otac poslao glasnika kao najavu junakinjine udaje, pisac u pripovednoj sadašnjosti bira upravo trenutak kada taj isti otac usred noći odlazi ostavivši junakinju
koja ne može biti slučajna, i na način koji odaje istinskog umetnika, Borisav Stanković istorodnom simboličkom slikom junakinjine smrti u velikim razmacima protkiva tekst, sve od H do HTH glave, i svaki je put - što i jeste čudesno - vezuje za
U kritici se na ove pojave gledalo kao na izraz junakinjine preterane čulnosti ili pprevelike senzualnosti. Istina je da je ona do rabludnosti čulna, ali je podjednako istina i
Samim tim je na kompozicionoj ravni ukinuto i sećanje Sofkino, koje je s početka stepenasto vraćalo čitaoca od junakinjine starosti unazad sve do njenog ranog detinjstva.