Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
tri konja i na njima tri plamena mača, poznaje po braći Roksandu, pobeđuje troglavog Balačka vojvodu i uništava latinske katane.
viteza i na njima tri plamena mača, poznaje po braći Roksandu, pobeđuje troglavog Balačka vojvodu i uništava latinske katane.
Tad učini juriš u katane sa svojijeh tri stotine druga: odsjekoše tri stotine glava, pa odoše drumom za svatovi. Kad stigoše cara i
Marko sjedi, pije mrko vino, al' katane Šarac opazio, poče nogam' o zemljicu tući, primiče se svome gospodaru. Kad pogleda Kraljeviću Marko, al' katane njega
Kad pogleda Kraljeviću Marko, al' katane njega opkolile; popi Marko leđeninu vina, baci leđen u zelenu travu, pa se turi na ramena Šarcu, a katane na njeg
Marko, al' katane njega opkolile; popi Marko leđeninu vina, baci leđen u zelenu travu, pa se turi na ramena Šarcu, a katane na njeg udariše.
da je kome pogledati bilo: kad udari u katane Marko, kako soko među golubove: što pogubi sabljom okovanom, što pogazi Šarcem od mejdana, što podavi u tihom dunavu.
To gledala Velimirovica, pa otide Vuči dženeralu: „Zlo ti vino, Vuča dženerale! Zlo ti vino, a gore ti bilo! Sve katane tebe izgiboše, Velimiru junak sveza ruke, saveza mu i noge i ruke, pa eno ga pije rujno vino, a Velimir u travici
On naredi niz polje katane, opkoliše sa četiri strane, a to ništa i ne vidi Marko, al' pripazi Šarac od mejdana, pa nogama o zemljicu
Kad pogleda Kraljeviću Marko, al' katane njega opkolile; on poskoči na noge lagane, pa se maši Šarcu na ramena. Da je kome sjesti te viđeti kad poćera po polju
Da je kome sjesti te viđeti kad poćera po polju katane! Sablja mu je u desnici ruci, u lijevoj koplje ubojito, u zubima dizgen od Šarina: koga Marko sabljom udaraše, po dvojicu
Kad to začu Oblačiću Rade, on okrenu debela đogina, ode brzo na gornja vješala, te priviknu na katane mlade: „Ne vješajte dvije vojevode, mene ih je Đurđe poklonio!“ To katane jedva dočekaše, pustiše mu dvije vojevode.