Danojlić, Milovan - NAIVNA PESMA
To sam učinio uz mnoga prenaglašavanja, kako bih dokazao estetsku samoniklost jednog stila, njegovu književnu samosvrhovitost.
dečje osećanje i doživljavanje sveta, jedino ona, može da dadne privlačno delce, dok svesno nastojanje, uglavnom, unižava književnu umetnost.
jezgru, kao nivou i obliku duhovnog iskustva, čini se da bi baš na Ćopićevom slučaju valjalo ispitati poetsku i književnu vrednost samog tog iskustva, i sadržaj uputstava što ih jedan književni talenat od detinjstva prima.
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
Izlažući se prekoru da je ova knjiga suviše moderna, da odveć ulazi u književnu sadašnjicu, ja sam uneo i najnovije pisce, u želji da iznesem aktivnu i živu književnost, koja je rezultat, izraz i cvet
On ne piše da stvara lična, originalna dela, u kojima će izražavati sebe i obezbediti sebi književnu slavu u potomstvu. Kao i nauka tako i književnost za njega nije sama sebi cilj, i u jednoj i u drugoj on vidi sredstvo
Klasicizam svuda zavlađuje. Srbi počinju više ići u škole, i tamo se uče klasičnim jezicima i dobijaju klasičnu književnu kulturu.
On se duhovno razvio, čitanjem dobrih stranih pisaca stekao znatnu književnu kulturu, i ostavlja romantiku i prilazi posmatranju stvarnoga života i racionalnom realizmu. U jednom pismu Vuku St.
lirskih pesama ima vrlo malo, i kada opeva ljubav to je bezlično, kao jedno opšte čovečansko osećanje, jednu uobičajenu književnu temu.
vrste u srpskoj književnosti, sa razlogom su imali velikoga uspeha, i danas se još mogu prijatno čitati i sačuvali su književnu vrednost.
Oni hoće oduševljenje, i da bi »sveti plamen«, uvek buktao u njinim grudima, oni pijanstvo postavljaju kao jednu književnu potrebu, alkoholizam smatraju kao atribut »bogodanog« pesnika. Njihova poezija ima više oduševljenja no mere i ukusa.
Nemački romantičari ustanovljavaju književnu teoriju da su narodne pesme, bezimenog i zajedničkog porekla, najbolji izraz »narodne duše«, onoga što je
imajući tu družinu na umu, počeo je pisati u Srbskom dnevniku niz članaka dokazujući »stvar preko nužnu«: nacionalnu i književnu potrebu jednog stalnog narodnog pozorišta. 1861.
Crkveni ljudi su ga sumnjičili da je u službi rimokatoličke propagande, književni ljudi su uporno branili književnu tradiciju, vlasti su činile smetnje širenju novog književnog jezika i pravopisa. 1832.
« On je ušao u književnu borbu sa osećanjem da stare stvari nikako ne valjaju i da su potrebne velike, korenite reforme. Sa puno svesti o
« Trebalo je imati mnogo samopouzdanja i hrabrosti, pa udariti na jaku tradiciju, i književnu i crkvenu, zaratiti sa gotovo svim obrazovanim ljudima u srpskom narodu, izložiti se najstrašnijim optužbama i
Milanković, Milutin - KROZ CARSTVO NAUKA
Takvi saloni učenih i obrazovanih žena bili su u ono doba znamenitosti Pariza, no dok se u njima okupljahu posetioci za književnu, estetsku i muzičku zabavu, salon gospođe Lavoazije služio je isključivo nauci.
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
vam pažnju, i pokušaću nešto o njoj i da kažem, koliko se to uopšte može u nekoliko dozvoljenih mi minuta, na jednu književnu oblast za koju držim da nam je malo znana.
7 A prozu, poglavito roman, opisuje kao književnu strukturu satkanu od množine govornih žanrova ili, prosto, množine govora koji se međusobno prepliću u stalnom
Nije ništa manje zanimljivo ni to da Čarnojević ima svoju malu istoriju upravo kao književni lik: možemo pratiti njegovu književnu genezu kad upoređujemo tekstove Miloša Crnjanskog. Mislim da to nije slučajno.
čulnim obmanama, koju je inače Rastko Petrović rado uvodio u prozu kao i u poeziju, ali i u eseje, da bi joj objasnio književnu vrednost.
Ali oni nisu poricali ni njegov ogroman značaj za našu sveukupnu književnu i jezičku kulturu, pa i za savremenu, modernu: oni čine znatan i nezamenljiv deo našega kolektivnog pamćenja.
Semiotika nas upućuje na kulturu, tek se u njoj razabira koji jezički tekstovi imaju ili mogu imati književnu ulogu. Kultura bi onda morala imati neka sredstva kojima čitaocu/slušaocu signalizuje s kojom vrstom teksta ima posla.
Ponekad interesovanje za književnu teoriju i kritiku nadjačava interesovanje za samu književnost. Tako je zapravo i bilo u vreme uspona strukturalizma i
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
Ima u njoj nešto od obuhvatnosti opšteg pogleda bačenog na književnu radnju koja će se kasnije deo po deo prikazivati. Razume se da prva rečenica u romanu - bilo kom, pa i u Nečistoj krvi
Što pisac u siže unosi, tome on u romanu svakako daje na značaju. Ali čime on siže čini uverljivim, čime mu daje književnu punoću i značenjsku dubinu, to se nalazi na nižim ravnima: to su one sitnije, teže uhvatljive pojedinosti pomoću kojih
i sav „poetski”, roman Miloša Crnjanskog u isti je mah sklopljen s izvesnom hotimičnom iskonstruisanošću (tipičnom za književnu avangardu) i sa traženom simetričnošću.
Da bi se nagovestilo kakvu veliku, možda i neočekivanu književnu vrednost može imati unutarnji razmeštaj rečeničnih delova, poslužićemo se jednim malim opitom.
pojava da, čim jezički tekst prevedemo u stihove, on istoga časa dobija, ako već ne stvarnu, onda brem latentnu književnu vrednost.
Nešto svetla je bačeno i na čisto književnu genezu te rečenice. Očigledno, prvi podsticaji za pomeranja nalaze se tamo gde smo možda manje skloni da ih tražimo - u
Crnjanskom je očigledno takav ugao bio potreban. I očigledno je da mu je dao književnu ulogu koja zavređuje da bude potanje razmotrena.
Ono nas, između ostalog, može upozoriti da junaci u romanu prelaze iz jedne u drugu hipostazu (književnu, razume se), pri čemu je indikativno upravo to što su momenti prelaska dati sa osetnim mitopoetskim supstratom: kao
401 Istorijska građa je, kao što se vidi, Milošu Crnjanskom dala kao književnu podlogu sudbinu naroda koji se, izgnan iz svog zavičaja, „sa ljubičastih padina Šare i pašnjaka kraj Bistrice”, seli po
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
političko-ideoloških promena, koje su znale da budu oštre i nagle, ali su iz decenije u deceniju gubile na snazi i književnu umetnost ostavljale da se samostalnije razvija. U književnom životu prvih poratnih godina prevlast imaju pisci s levice.
Opačić, Zorana - ANTOLOGIJA SRPSKE POEZIJE ZA DECU PREDZMAJEVSKOG PERIODA
veka, književnost za decu u drugoj polovini veka zadobija širu književnu publiku kroz časopise za decu, antologijske izbore različitih priređivača i pisaca i prve originalne pesničke