Sremac, Stevan - POP ĆIRA I POP SPIRA
s glavnim događajem, i koja ne bi trebala ni da dođe, da se pisac, kao druga sretna braća njegova, obzirao na zamerke kritičara i držao strogo pravila »Poetike«.
Danojlić, Milovan - NAIVNA PESMA
Nesrećni susret dečjeg pesnika Zmaja i kritičara Nedića ponovio se kasnije bezbroj puta, s tom razlikom što su Zmajevi i Nedićevi potomci često bivali slabiji i kao
Zbog takvog, samopregornog avangardnog žrtvovanja za veliku stvar, od kritičara se traži da prema njemu bude posebno obziran, da mu gleda kroz prste.
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
Jedan od ranijih kritičara srpskih izveo je celu jednu teoriju da objasni njegov stil: kod njega je »osećanje jače od reči«.
estetici Đorđa Maletića, koja je tada vladala po školama, protiv metafizičarske i idealističke kritike novosadskih kritičara koji su još uvek davali ton u srpskoj književnosti, Vulović, ugledajući se na Bernea, započinje »prirodnu kritiku«,
DUHOVNE OSOBINE. — Ono što ga odlikuje od ranijih kritičara srpskih, to je njegov slobodan i smeo duh, gotovost da bez ustezanja i ograđivanja kaže celu svoju misao i do kraja
DOGMATIČAR. — Nasuprot čisto opisnoj i površnoj kritici starijih srpskih kritičara, »prirodnoj kritici« Svetislava Vulovića i utilitarnoj i publicističkoj kritici Svetozara Markovića, Nedić je izišao
MARKO CAR Pored književnih kritičara koji su se bavili srpskom književnošću, kao što su bili Svetislav Vulović i Ljubomir Nedić, bilo ih je koji su se bavili
Lazarević je po svojim književnim shvatanjima impresionist, više i isključivije no ijedan od ranijih književnih kritičara srpskih; bez drugih preokupacija, on u književnosti traži samo lepotu.
Panić-Surep, Milorad - SRPSKE NARODNE PRIPOVETKE ANTOLOGIJA
A takvo mišljenje zaista nije samo njegovo; ono je prilično opšte. Nalazimo ga i kod ostalih kritičara i esejista, po školskim udžbenicima, i uopšte kod kodifikatora našeg kulturnog nasleđa.
Kapor, Momo - BELEŠKE JEDNE ANE
Šta se dogodilo jednom Burzi u Milanu, i otvaranje Anine izložbe sa zatvaranjem kritičara (u ludnicu!) Posebno mesto u mojim memoarima zauzimali bi međunarodni razgovori koje sam vodila u studentskom domu
Crnjanski, Miloš - Lirika Itake
Dotle, zbog toga, pesnik je uživao veliki ugled u društvu. Novi pesnik, međutim, oglašen je odmah za lepru, od strane kritičara Srpskog književnog glasnika. Pesnik je zato prolazio ulicama Beograda omrznut, kao Arnaut koga teraju iz njegovog fisa.
Može biti. Što se mene tiče, ja sam počeo da se gadim naših „kritičara“. KOMENTAR UZ „EPILOG“ Oktobra 1920. štampam Sumatru u Književnom glasniku i objašnjenje svoje poezije.
Domanović, Radoje - MRTVO MORE
— Znaš li šta je novo? — upita jedan. — Imamo naučnika! — odgovori drugi. — More, to je staro, nego dobio naučnik kritičara! — Taman posla! Koja je opet to budala? — Bogme, pametan kritičar, taman prema Bekićevoj nauci! — Koji je?
Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
Dalje, kod tipa roёta praecox nerijetko oko dvadeset i pete nastupa jedna kriza iz koje poeta praecox izlazi mutiran u kritičara, i takav obično ostaje do konca života. Možda baš toj pojavi kritika ima da zahvali za svoj opstanak.
Možda baš toj pojavi kritika ima da zahvali za svoj opstanak. A primijetio sam da je kritika tih kritičara koji su započeli kao pjesnici daleko beskompromisnija od kritike onih drugih, kritičara „iz podloge”. Ljudski shvatljivo!
sam da je kritika tih kritičara koji su započeli kao pjesnici daleko beskompromisnija od kritike onih drugih, kritičara „iz podloge”. Ljudski shvatljivo!
Pupin, Mihajlo - Sa pašnjaka do naučenjaka
On je najveći “Kritičar” sistema koji smo ikada imali, i to je jedina vrsta “Kritičara” o kome vodimo računa. Napredna industrija rado sluša kritiku ispravnog i prijatejьskog kritičara.
Napredna industrija rado sluša kritiku ispravnog i prijatejьskog kritičara. Ona podstiče na istraživanja i razvoj, a to daje vitalnu snagu svakoj industriji.
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
Ali čak i ona, za koju bismo poverovali da će naići na puno razumevanje kod kritičara i istoričara književnosti, upravo tu nailazi na izvesne neočekivane nesporazume.
pojava iz književnosti i jezika, koju ćemo ovde pokušati nešto bliže da rasvetlimo, nalazimo kod srpskih književnih kritičara i istoričara. Pri tome je nećemo toliko posmatrati s lica koliko s naličja, takoreći – s obrnute strane.
Veliki je deo moderne umetnosti krenuo tim putem. I velikom je delu Popinih kritičara i čitalaca bilo jasno da je njihov pesnik bio i ostao na tome putu.
Čak bi se moglo, sa dosta valjanih razloga, tvrditi da kod izgrađenoga kritičara u načelu i nema „pogrešnih“ i „pravilnih“ ocena, budući da je svaka vredna ukoliko predstavlja izraz izvesnoga shvatanja
Ima, međutim, u svakoj nacionalnoj književnosti kritičarâ osobitoga kova, izuzetnih kritičara u izuzetnim trenucima te književnosti: oni iza sebe ne ostavljaju samo svedočanstva o tome kako je njihovo vreme
pri smenjivanju i suprotstavljanju dvaju shvatanja prirode i naznačenja poezije u kulturi – u „vidno polje“ takvih izuzetnih kritičara može da uđe gotovo sav razvojni luk nacionalnoga pesništva.
Ako bi sada u ovako određene „izuzetne kritičare“ trebalo uvrstiti nekoga od srpskih posleratnih kritičara, onda bi Zoran Mišić bez dvoumljenja i pre svih morao da bude uvršten.
Mislim da upravo takav zanos, toliko redak kod naših savremenih kritičara, stavlja na određene muke svakog ko se s dužnim pijetetom i ljubavlju prihvati da o Mišiću piše: već prvu rečenicu, i
mestima Njegošev stih „neka bude što biti ne može“) lako prepoznaje i izdvaja između glasova drugih naših poratnih kritičara.
jedan od puteva koji vode ka premošćivanju one oštre razlike između „pevanja i mišljenja“ koja je, prema tumačenju ovoga kritičara, bila kobna za gotovo ceo jedan vek naše poezije.
Nalazimo ga i u tekstovima naših avangardnih pisaca, kao i kod njihovoga možda najboljeg kritičara i teoretičara – Stanislava Vinavera.
književni kritičar ponaša se kao da je stručnjak za psihologiju, a psihologa proglašavaju za književnog teoretičara i kritičara.
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
A to je - jednom više, drugi put manje - postojano izazivalo nedoumice već kod prvih kritičara početkom veka i izaziva ih sve do današnjih tumača.
se problem spontano nazirao, nego što se Stankovićevoj sintaksi, i jeziku uopšte, prilazilo - sve od ranih a uglednih kritičara kao što su J. Skerlić i B. Lazarević, a i pesnik J.
” Dučić zatim poentira: „Sintaksa, to je geometrija misli”, itd. 44 Da naposletku navedemo još samo Branka Lazarevića, kritičara koji je, nasuprot Dučiću, sa nesuzdržavanim pohvalama dočekao Nečistu krv: „Njegove mane, sem jedne ili dve, zadiru
Lazarević, doduše, nije objasnio u čemu je nepravilnost; od najranijih kritičara činio je to, koliko znamo, jedino Vladimir Ćorović.
A već je i to moglo da izazove, samo po sebi, zabunu kod kritičara. Jer, oslonjeni na tradicionalne gramatičke priručnike, oni u Stankovićevom postupku nisu mogli videti ništa drugo
75 I gotovo da nema kritičara ni tumača koji ovu pojavu nije smatrao slučajnim proizvodom neveštine. Analiza prethodne rečenice, međutim, dovela je
krv daje dovoljno osnova i za jedan drugačiji pogled na njenu kompoziciju, sa nepovoljnom ocenom kakvu kod onovremenih kritičara redom nalazimo.
Stoga gotovo da i nije bilo kritičara ni tumača Nečiste krvi koji se na nju ne bi osvrnuo. I koji, polazeći od nje, nije zapazio izvestan nedostatak ili
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
oktobra 1843, 339a—341a, 4. novembra 1843, 345b—347a, braneći se od prigovora svoga kritičara. Obuhvativši i P-ovu recenziju i Subotićev odgovor, Đorće Maletić je napisao opširan članak Nešto o baladi g. Joan.
postane prijateljem ondašnje omladine” (Život II, 9; u ovom stavu Subotić se svakako prisećao nekih primedaba svojih kritičara.).
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
Otuda, mesto ranijeg zanimanja pretežno za tematiku, sama forma dobija na vrednosti. Tako se pažnja i kritičara i čitalaca, a i samih pesnika, postepeno pomera prema izradi pesme kao specifične umetničke tvorevine, što će imati
Očigledno je uloga kritičara prilično porasla. Istoričari će kasnije napominjati da je u vreme moderne postojala "hegemonija kritike".
Manifest ekspresionističke škole napisao je Stanislav Vinaver (1891-1955). On je preuzeo ulogu kritičara koji u isti mah objašnjava poratnu a polemički destruiše doratnu književnost. Parodija je moćno sredstvo destrukcije.