Obradović, Dositej - BASNE
Ne razdeljujte se i ne mrzite se između sebe za crkve grčku i latinsku. Cerkov je Hristova, a niti je grčka ni latinska; nego samo gordost i inat i zloba uvela su ova imena, razdelila i omrazila tolike poštene i blaga srca ljude.
Cerkov gonima i udručajema, bila grečeska ili latinska, može biti Hristova cerkov; a ona koja goni i udručava nipošto ne može biti, zašto je Hristos bog mira i ljubovi, a ne
Matavulj, Simo - USKOK
“ Na to se zaori smijeh. Milun obrisa prašinu. Janko ga otpusti, pa uzev njeke opatove rukopise, sjede. Latinska slova bjehu okruglasta, jednaka, potpuno čitka, ćirilovska nješto nezgrapnija; po grafici zamisli abata kao čovjeka
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
I za nekoliko godina toliko su uspeli da je latinska nauka privedena bila i do same retorike... I tako staranjem i najtežim trudom bi mladež dovedena i do dveri filozofije.
Obradović, Dositej - ŽIVOT I PRIKLJUČENIJA
Stranoljubije njima je prirodno svojstvo i ništa i[h] tako ne razdeljuje i ne očuždava koliko crkve, grečeska i latinska! Crkva, koja bi dužna bila njih većma prisvojavati i u ljubovi i dobroti srjedinjavati!
Milanković, Milutin - KROZ CARSTVO NAUKA
„Ne znam talijanski, pa čitah latinska dela kardinala Kuze, Đordana Bruna i delo Kopernikovo“. „Oče!“ prekide ga njegov sin, čim je primetio da su u sobu do
Jakovljević, Stevan - SRPSKA TRILOGIJA 3
Na tabli iznad njegove glave pisalo je: „Vlajko Milutinović, pešadijski potporučnik.“ Onda su se ređala latinska imena rana na njegovom telu. Imalo ih je deset.
Nušić, Branislav - AUTOBIOGRAFIJA
za boga miloga, Ni u boju niti na megdanu, Nit' od puške, niti ljuta noža, Već od ruke profesora Luke, Sa prokleta latinska jezika! I ja sam svoju prvu pesmu napisao desetercem.
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
ga divno dočekaše, i gosposkom časti ugostiše, pa ga vode pred bijelu crkvu, pred bijelu crkvu Dimitriju, pak se vale latinska gospoda: „Gle, vidiš li, vojvoda Milošu! Vidiš našu crkvu Dimitriju, kakova je i kolika li je?
Vi nejmate takovijeh crkvi“. Veli njima vojvoda Milošu: „Vi ste mudri, gospodo latinska, jeste mudri, al' zborite ludo: da vi znate naše namastire, naših slavnih cara zadužbine, kakovi su i koliki li su!
Kad to viđe gospoda latinska, uvatiše vojvodu Miloša, baciše ga na dno u tamnicu. Često Miloš kroz prozor pogleda, ne bi l' mogô koga ugledati; al'
knjiga kaže, onu gleda, drugu sitnu piše, te je šalje gospodi latinskoj, u knjizi im ovako besjedi: „Čujete li, gospodo latinska!