Danojlić, Milovan - NAIVNA PESMA
I kao što se, u obraćanju deci, prilagođujemo izvesnoj tananoj, lirskoj meri, tako se, pri samom pomenu reči zec, pojavljuje nekakav višak nežnosti.
Onamo, u lirskoj prozi koja ima detinjstvo kao uzor i meru, sve je otmenost, smernost, nedorečenost mudrost; ovamo, plitkosti i vulgarnos
Humor je kod Ćopića sliven sa lirizmom, on je protivteža lirskoj blagosti. Javlja se sad kao opomena izrečena odnekud sa strane, sad kao dobrodušni komentar, sad kao čuđenje pomešano s
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
U toj lirskoj poeziji, koja je odgovarala njegovoj intimnoj prirodi i osnovnom raspoloženju, Radičević je dao najbolje što je mogao
velikog pesničkog talenta, on je učinio onaj odsudan skok od ranije objektivne i didaktične poezije ka subjektivnoj i lirskoj poeziji na narodnom osnovu. On je više no iko doprineo nacionalizovanju srpske poezije.
Ona je danas većma evropska i umetnička no što je ikada bila. U današnjoj srpskoj lirskoj poeziji opaža se nekoliko ukrštenih raznih struja.
Ali ima jedna retka i smela iskrenost, odvažnost da se u pesmi kaže sva misao i da se u lirskoj ispovesti ide do kraja.
Knežević, Milivoje V. - ANTOLOGIJA NARODNIH UMOTVORINA
Kletva je našla velike izraze i u našoj narodnoj lirskoj i epskoj poeziji. Zakletve su slične kletvama i po obliku i po načinu izricanja, ali ono što se zakletvom izriče
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
Kao da pred nama nije roman, nego lirska pesma. Upravo zato što u lirskoj pesmi događanje predstavlja već samo kretanje pesnikovog oka, a sadržaji opažanja daju gradivo za izradu pesničkih
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
mukotrpan kolektivni rad, o kome ima podataka u srpskim srednjovekovnim spomenicima, nije našao mesta u narodnoj lirskoj poeziji. Opevan je kao težak samo ukoliko je reč o prisilnom radu pod turskim gospodarima.
Dešavanje, koje je u lirskoj poeziji samo sredstvo za oblikovanje emocije, zahtevalo je traganja pevača sa najpogodnijim uporednim zbivanjem ili
Čak i monolog, koji bi trebalo da bude najpogodniji oblik za neposredno iznošenje osećanja, u narodnoj lirskoj pesmi vrlo često predstavlja samo iskazivanje zamišljenog zbivanja u čijem se okviru osećanja objektivizuju ("Volim s
). Dok je proza težila patetičnoj i lirskoj osećajnosti, u poeziji je preovladao ideal učenosti, i to one vrhunske, čiji su uzori u klasičnoj kulturi.
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
Ali te tendencije su očigledne i u lirskoj poeziji i u prozi. One su u književnost mogle dolaziti i posrednim putem, iz narodnih masa koje su vladajuću ideologiju
koliko i lirska, potvrđuje i to što su one po svom opštem karakteru — kako je tačno zapazio Hegel — veoma bliske. Lirskoj poeziji (naravno, usmenoj), kao i epskoj, veli Hegel, nedostaje subjekt, ličnost stvaraoca.
U epskoj poeziji pevač samo izuzetno govori o sebi; u lirskoj poeziji on to. naprotiv, vrlo često čini; ali to je samo formalna razlika: i u jednom i u drugom slučaju pred nama je
No epska pesma nikad nije lišena lirizma, i obrnuto: u lirskoj pesmi uvek ima i epskih elemenata. S druge strane, od lirskih i epskih nerazdvojni su dramski elementi.
Slikovitost prikazivanja i raznolikost tona naročito pojačava rima. Ona se u usmenoj poeziji (manje u epskoj nego u lirskoj) — za razliku od pisane — upotrebljava neredovno, s vremena na vreme, u različitim vidovima, da se nešto naglasi, ili