Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
– Rekao je da ostaje majka“. Stoga je u pravu Jovan Hristić kad u predgovoru izabranim delima Dušana Matića u ediciji Sto knjiga srpske književnosti kaže: u Matićevoj poeziji, jezik nas dovodi do saznanja ne samo svojom izjavom,
I učinio je to na jedinstven način u našoj poeziji. Jer niko osim Matića nije tako i toliko reaktivirao svest o granicama stiha i o potencijalnome dvosmernom čitanju između tih granica.
Sada je, izgleda, bar delimice razjašnjeno šta je uopšte navelo Matića – jer sigurno nije samo čista želja za jezičkom igrom – da sklapa govorne nizove prema obrascu koji je krajnje očigledan
Milan Bogdanović, na primer, očito nije znao da čita „More“ Dušana Matića i Popine pesme, inače ne bi napisao one rečenice koje danas izgledaju gotovo neverovatne, ali koje su, istovremeno,
piscima, pored Nastasijevića – Popom, Miljkovićem, kao i „međašima“ poput Stankovića, Disa i Crnjanskog ili Rastka i Matića.
Nušić, Branislav - GOSPOĐA MINISTARKA
RAKA: Jaoj, puštaj me, hoću da ga proburazim. ČEDA: Koga more? RAKA: Sretu Matića. ČEDA: Zašto, bre? RAKA: Opsovao mi je oca mandarinskog. ČEDA: Pa što nisi i ti njemu opsovao?
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
istom tekstu davani čas stihovi čas proza, a što je kod nekih nadrealista kasnije prešlo u manir (recimo kod Dušana Matića i Milana Dedinca). Ali, to je bio samo jedan, spoljnji i manje zanimljiv put zbližavanja.
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
1770. Po Svetozara Matića Opisu rukopisa Narodne biblioteke, Bgd 1952, br. 198, str. 140, vidi se da je u Zborniku studeničkog đaka Veselina od
Davidović u pismu Vuku od 17. februara 1829. (Prepiska II, 84) za autora ove pesme smatra Brankovića i Matića (o tome Petru Matiću Vuk 1845. govori veoma pozitivno: v.
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
Njegova krhka lirika povremeno podseća na M. Dedinca. Na drugog starijeg pesnika, D. Matića, podseća poezija Jovana Hristića (1933).
Sekulić, Isidora - Kronika palanačkog groblja
Uzeo ga Matić. Pa sad ako se mladi Zamfir ne oženi — a po našem receptu ne treba da se oženi — radio je za Matića, koji uostalom ima bezbroj kćeri. — Pa to i jeste: oženiće ga Matić svojom kćerju, i dalji Zamfiri će biti Srbi...
Nušić, Branislav - AUTOBIOGRAFIJA
vlade ovako je otprilike izgledala: spoljnih poslova, kao što rekosmo, ja; za ministra prosvete uzeo sam nekog Čedu Matića stoga što je ponavljao i prvi i drugi razred gimnazije pa se duže bavio na školovanju no mi ostali; pa onda bio je i dva