Ćopić, Branko - Orlovi rano lete
— E jest, vjere mi. Đavo je odnio, alaj me prestraši! — Štrop! — pljesnu opet iza samih Mačkovih leđa i on odskoči kao da ga nešto lupi. — Al si strašljiv, majstore! — podrugnu se Jovanče. — Eh, strašljiv!
veselo je jezdio na hajdukov grob, da se zakune na vjernost četi i trkom se vraćao nazad u Gaj da se nagleda logora i Mačkovih majstorija. A u logoru je, valja priznati, svaki dan dograćivano nešto novo.