Jakšić, Đura - PROZA
po kost iz malaksaloga tela čupali, izdahnuo je; pa sad oni koji su ga do smrti mučili, dođoše da mu čelo mrtve glave mrtvačku sveću zapale. Ala su milostivi ti ljudi, ti bližnji naši!...
Milićević, Vuk - Bespuće
gustim i debelim dušcima i voz se ponovo kretao u tamu, u nepoznatu daljinu, punu mraka, buneći svojom tupom lomljavinom mrtvačku tišinu zaspalih polja; naličio na nemirnu i nesrećnu životinju koja juri preko mrtvih predjela, kroz jednu vazda istu
je glavu u jastuk, tražeći malo topline u svojim uspomenama da njima malo razgali, zagrije, oživi ovu turobnu, ledenu, mrtvačku kuću. I navikao se kasnije, kao što se čovjek na sve navikava.
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
Postoji slika - u vreme sahrane gospože Dafine - koja je istinski jezovita: babe vade iz kovčega mrtvačku ruku i uz lelekanje je ljube.
Čajkanović, Veselin - REČNIK SRPSKIH NARODNIH VEROVANJA O BILJKAMA
J. se rado uotrebljuje i za mrtvačku žrtvu; kad ko umre, donose mu j. (SE3, 19, 253 ‹i 257›); o praznicima porodica pokojnikova meće mu ih na krst (GZM, b,
Važno je i to što prve plodove j., po opštem srpskom običaju, daju, kao mrtvačku žrtvu, majke kojima je umrlo jedno ili više dece (to se zove »davanje iz ruke«), i tek se posle te žrtve j.