Velmar-Janković, Svetlana - DORĆOL
a, pred veče, prozirna sumračja, ona zagleda u progrušalu tamu što se spušta u prostore nad Dunavom i u odbleske ozarenja što još dopiru od ušća i od Save.
Velike istočne svetlosti nadilazile su veliku reku koja je, sva stišana pred najezdom ozarenja, izgledala bezazlena. Anastasijević je udisao dah reske svežine, mirise mulja, ribe i izmaglice što se odmicala pred
Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
u krilu složenih bijelih namreškanih ruku, kao u stare duvne sklopljenih vjeđa i opuštena lica, ostarjela od istinskih ozarenja jednom fiktivnom srećom. Nikad se više nismo sreli.
i violama, u ljudskim pantomimama, a ne u životu, među fantazijama i apstrakcijama, ti si živio od „svjetlosti” i „ozarenja”, a ne o hljebu realnosti.