Nenadović, Mateja Prota - MEMOARI
Haj, čujte i počujte, taka je od vezira zapovest!” Sad moj otac dozove odma buljubaše Živana [Petrovića] iz Kalenića, Arseniju Raonića iz Loznice, Đukana iz Orašca, Vasilja [Pavlovića] iz Bajevca i Koju iz Tulara, i svakoga
Na večeri napi jedan od kaluđera: „U zdravlje Verhovnoga Vožda gospodara Đorđa Petrovića, komendanta serpskago!” — a on siroma briznu plakati i suzama lice mu se obli.
Veselinović, Janko - HAJDUK STANKO
Čemu lažeš, crn ti obraz bio, Kad Kotora nisi, ni vidio? — Ja ti zato sitan mejdan pišem, Da mi dođeš polju Petrovića, Kod bijele Jablanaše crkve, Kod studene vode Mukijele, Da vranove mesom napitamo, A zemljicu krvcom obojimo I
Sremac, Stevan - POP ĆIRA I POP SPIRA
Davno očekivani i željeni dan došao je. Dan venčanja mladenaca, prvobračnog ženika Petra Petrovića i device Melanije, kćeri poštovanoga paroha Kirila Nikolajeviča, bio je i prošao. Bili su lepi svatovi.
Cvijić, Jovan - PSIHIČKE OSOBINE JUŽNIH SLOVENA
su se udružila i priznala za opšteg starešinu cetinjskog vladiku iz plemena Njeguša, iz bratstva Erakovića a iz roda Petrovića, od kojih je vodila poreklo i poslednja crnogorska dinastija.
Nušić, Branislav - POKOJNIK
E, milo mi je, izvol'te, sedite, mladiću. MILE (sedne). SPASOJE: A vi ste, kako mi gospođa piše, pisar kod advokata Petrovića. MILE: Da! SPASOJE: Tom se advokatu obratio takozvani Pavle Marić da ga zastupa?
Matavulj, Simo - USKOK
su imena većinom danas u istoriju, bjehu im izbliza poznati, te pominjahu: vladiku Petra І; serdara Sava Plamenca; Sava Petrovića, brata vladičina; Vuka Radonjića, guvernadura; Đika Martinovića, serdara cetinjskog; draga Jokova, kneza njeguškog.
Danas ima: Petrovićâ, Popovićâ, Kustudijâ, Radonjićâ, Žutkovićâ. Vladika je od Petrovića. U svakom plemenu ima vojvoda, knez, serdar i barjaktar. Mi obaška imamo i guvernadura. Eto ti!
Od našega plemena izabraše dva Petrovića, guvernadura, kneza Draga i mene. Peti dan nakon toga kretoše se galije i mi na njima, božja ti vjera zapamtismo to
Kao najkrvaviji junak i najpametniji vođ u ratu, nâko što je gramziv, zadrt i što mrzi vladiku i kuću Petrovića. On bi htio vladiku kojim bi mogao obrtati po svojoj volji.
Svi se brastvenici izređaše obilazeći ga. Dođoše i tri starija Petrovića. Istoga dana opravi knez glasnika k vladici na Stanjeviće. Istoga dana pred lijeganje ču knez od Krstinje čudnu rabotu.
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
PAVLE ĐULINAC Istorija Đorđa Brankovića ostala je u rukopisu, istorija Vasilija Petrovića nije došla u srpske krajeve, i prva istorija celoga srpskog naroda koja se čitala u srpskoj sredini i koja je uticala
Od njega je ostalo nekoliko lepih biografija ljudi iz toga doba, među ostalim Hajduk-Veljka, Milenka Stojkovića, Miloja Petrovića, Petra Dobrnjca, Miloša Stojićevića, Ivana Jugovića, Hadži—Ruvima, Iva Kneževića »kneza od Semberije« itd. 1820.
To su interesantne slike sa današnjeg srbijanskog sela. Od Petrovića ima i jedna manja zbirka rodoljubivih pesama (Vaskrsenje, Beograd, 1908) i drama Čučuk Stana (1907). BRANISLAV Đ.
Crnjanski, Miloš - Lirika Itake
Neko vreme, stanovao sam i u hotelu Rastka Petrovića, iza Panteona, u ulici de la Clef. Prekoputa mog hotela, u ulici Rasin, na ćošku, sad stoji spomen‑ploča od mramora,
Matavulj, Simo - USKOK JANKO
Ali, trinaest godina nakon toga, preporoditelj Crnogorstva besmrtni Danilo (prvi iz doma Petrovića) tijem istim kamenjem, sazda novi manastir i crkvu pod Orlovim kršem, gdje je danas.
“ reče đakon Ivo, kome je uvijek milo bilo kititi. Tri Petrovića: Savo Markov, Stanko i Joko Stjepovi, uđoše. Prvi bijaše brat Vladičin a ova dva bijahu mu bratučedi.
Kako to da on, najviši glavar, nije danas među nama?“ Oba mlađa Petrovića značajno pogledaše starijega. „E, gle umal’ ne zaboravih“, reče Savo vadeći neku artiju iza pasa.
Za kućom Petrovića bješe prostrano uzvišeno gumno, lijepo popločano. Gospodaru donesoše stolicu i jastuk, da se nasloni. Ostali — razumije
Vasić, Dragiša - SABRANE PRIPOVETKE
streljački strojevi, pa onda rezerve svih vrsta, i u našoj neposrednoj blizini pukovska rezerva, bataljon majora Ilije Petrovića.
Pukovnik Nedić učini dva-tri koraka, pa stade, vitlajući korbačem i adresujući na majora Iliju Petrovića reči, koje se ne mogu zabeležiti. Major je toga trenutka bio moralno streljan...
Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
je igrao i demonske, i sadističke uloge; jednog svog posebnog, ali veoma zanimljivog Jaga, i Fomu Fomića i Porfirija Petrovića. Sad je bio trbušast i dobio dobrodušan, trom, malko pospan izraz.
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
od najznačajnijih koje imamo, recimo od Laze Kostića, preko Borislava Stankovića i Vladislava Petkovića, pa do Rastka Petrovića. Jednom je Zoran Mišić sažeto i odsečno opisao ovu pojavu: „U jeziku je udes naše poezije.
Najzad, i u trećem, takođe izvrsnom kratkom romanu Ljudi govore Rastka Petrovića, iznenada se u svetlosti munje pojavljuje demon sa crnim ogrtačem. Pripovedač za ovo priviđenje kaže da je veliki pesnik.
se zaključiti da je u srpskom pesništvu nagoveštaj tajanstva rođenja kao čovekove bačenosti u svet znatno pre Rastka Petrovića dao Vladislav Petković Dis.
U većini Disovih pesama savršene nam izgledaju samo pojedine strofe i stihovi, što je već kod Petrovića uzelo oštar oblik fragmentarnosti, možda i rasula.
U njima se, dakle, skladište (sklupčavaju) drumovi koje su prepešačile. Za pesničke slike Rastka Petrovića uopšte je važan ovaj prisni odnos tela i predela, kao i veza tela s prostorom: kao da telo i predeo jedno u drugo
telesnog i nebeskog (kosmičkog), nalazi jezgro iz kog potiču najzanosnije, ali i najtamnije slike u poeziji Rastka Petrovića.
Uz to nas kod Petrovića jaka žudnja za povratkom u prenatalno stanje podseća na jedan mali, individualni, ali svakako moderni – i čisto pesnički
A pokreće ih neobična snaga: odvratnost prema stvarnosti, stvarnom životu („ukusu života“), koja se kod Rastka Petrovića silovito ispoljava kao kod retko kog našeg pesnika.
(„Jedini san“) Kod Rastka Petrovića nalazimo – svakako i zbog toga – jedno donekle neočekivano oponiranje noći i dana, tame i svetlosti, zatvorenog
A osim toga, u poeziji Rastka Petrovića posebno je značajno povezivanje vučice i majke zemlje zato što će, mnogo docnije, Vasko Popa u Vučjoj soli (1975) upravo
ka njoj – posebno je zanimljiva zato što dopunski potvrđuje kojim se smerom, posle Otkrovenja, razvijala poezija Rastka Petrovića, sve do tridesetih godina.
A u srpskoj se poeziji, po svemu sudeći, počela nazirati kod Vladislava Petkovića Disa, da bi kod Rastka Petrovića postala prelomnom linijom oko koje se okupljaju njegove koliko čudnovate, neočekivane, toliko i skupocene, neodoljive
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
Crnjanskog, R. Petrovića i M. Nastasijevića najvredniji postali Disovi pesnički i Stankovićevi prozni tekstovi napisani „u razlabavljenom
Todorović, Pera - DNEVNIK JEDNOG DOBROVOLJCA
Prugovac je pao. Turci prodiru Šumatovcu. Vojska majora J. Petrovića rasprštala se. Sa dvaestinu Crnogoraca i nekoliko narodnih vojnika pokušao sam na svoju ličnu odgovornost da zauzmem
Zauzeli smo ga, jer Turci još ne behu stigli. Tražio sam od majora Petrovića pomoć, pa da branim šanac. On mi potporu ne posla, no šta više naredi da napustimo šanac.
Ostavim šanac i posle priličnoga lutanja nađem kapetana Sirovackoga i majora J. Petrovića, gde sede pod kruškom više Prendićeve vodenice.
Ova se skrušenost ogledala i na inače muškom I odvažnom licu majora Petrovića. Predam Sirovackom đeneralovu poruku, uzmem od njega revers i pohitam u Aleksinac. Kad tamo, a štab prazan.
Glišić sa svojim odeljenjem, a tako isto moralo se povlačiti Aleksincu i katunsko odeljenje (pod komandom majora J. Petrovića) koje je dotle imalo svoje predstraže istaknute preko naše granice do Gornjega i Donjega Krupca.
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
368, str. 474—6, opisao Nestora Petrovića, đakona u Parabuću, rukopisnu Knjigu sovokupljenih raznih veščej itd. (koja je potom postala svojina Avrama Maksimovića,
Karlovci 1901—2, 94, pisao: „Rukopis iste Rajićeve tragedije... propao je kod vladike Petrovića ,iz nerjadenija jego’”.) Ta pesma glasi: Preslavna Serbije, kto tja zdje smuščajet, zjelo oskorbljajet, otvješčaj na
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
spomenuti nežnog liričara Jovana Grčića Milenka, virtuoznog komediografa Kostu Trifkovića i crnogorskog kralja Nikolu Petrovića Njegoša, pesnika junaka. Realizam: Doba pripovetke ealizam je otkrio malog čoveka i njegov svet.
Milanković, Milutin - KROZ VASIONU I VEKOVE
vanrednog profesora, ode u politiku i postade ministar, fakultet mi ponudi jednoglasnom odlukom, a na predlog Mihajla Petrovića i Jovana Cvijića, katedru primenjene matematike. To beše za mene velika čast, ali skopčana i sa materijalnom žrtvom.