Sremac, Stevan - LIMUNACIJA U SELU
Ali nikad ni dotad nije doživeo a ni potad neće doživeti takoga slavlja! Čitavo plameno more oko mehane i sudnice, koje su obe pod jednim krovom. Prva limunacija od Kosova! — rekli bi naši novinari.
Ćosić, Dobrica - KORENI
Vetar jurnu u sobu. Pseto laje ljutito i izgubljeno. ...Simka sedi na ivici kreveta i zamišljeno gleda u plameno i kockasto oko niske peći, i ne čuje to jedino prerovsko pseto noćas kad je selo zadavljeno snegom, ubijeno pomračinom
Ranković, Svetolik P. - GORSKI CAR
Beše tiho letnje veče. Sunce se pretvorilo u plameno kolo sa hiljadama dugih i sjajnih vatrenih paoca, od kojih se polovina zaklonila za visoku goru, a druga polovina
goru, a druga polovina blista i pršti vatrom uz nebesni svod, prelivajući se čas u vatreno crvenilo, čas u ljubičasto plameno žutilo.
Todorović, Pera - DNEVNIK JEDNOG DOBROVOLJCA
Od silne jape sušilo se voće i trava, pa se plamen i njih dohvatao i ceo se predeo pretvarao u plameno more. Stoka, psi, piladija — upravo sve živo bežalo je s drekom iz popaljenih sela; arlukanje pasa razlegalo se daleko
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
Smjeh na licu i prijazan svega struka tvoga Netljena je, do dna serca, pažit oka moga; Gledeći te, ja utapam u plameno more, K'o što trepte kada sunce oolistava bore.
Nastasijević, Momčilo - PESME
SAN U PODNE Topal sam ćuv, prolećem ti podunem. Đurđevska noć nad pupoljima tako, pupi mi pupila, mala. Plameno mi se izvijaš u cvet. Po kosi rojem ti pale zvezde, il’ zraku sunca u vitice oplela.
Topli sam ćuv s proleća kad podune, Pupi mi pupila mala. Đurđevska noć nad pupoljima tako, Pupi mi pupila mala. Plameno da se razviješ u cvet, Pupi mi pupila mala. Miris da pjani, sagoreva plam, Pupi mi pupila mala.
Ćipiko, Ivo - Pauci
Govori, a osjeća u sebi da je već prekasno, i osjeća da se potajna misao pojavljuje... i plameno čelo i slijepe oči obuhvata i dok dopire — sažiže . I ne zgraža se, i lakše mu je... —Je li dosta?
Ilić, Vojislav J. - PESME
A kad rumena zora ozari visoke gore, I daljni pretvori istok u sinje, plameno more, U vidu zmajeva, zmija i groznih gorgona, hala, Vojska se sa strašnom vikom k Benari kretati stala.
Šantić, Aleksa - PESME
lipa, slavuj klicô jasno, Smejalo se sunce radosno i vedro; Ti zagrli mene i poljubi strasno, I pritisnu čvrsto na plameno nedro. Lišće pada, muklo gavran graknu lugom, Mrzovoljno sunce U tamu se zavi; Mi rekosmo: ''Zbogom!
Stefanović Venclović, Gavril - CRNI BIVO U SRCU
i lice mu prosvetljao da ne može biti tafraliji, te kad je preko mora provodio izrailjski rod, postavio si pred njim plameno gorući stub da im noćom svetli i napreduje vodeći ih svojim putem.