Radičević, Branko - PESME
Dad mi amo mača od babajka, Da proteram odmah Turadiju, Da izbavim jadnicu Srbiju.“ Plamenoga mača on doita — Al' ga opet na zemljicu ita!
Junačku bi t' ranu celivao, Na osvetu tada se digao, Dovatio mača plamenoga, Poterao bi tog ubicu tvoga: Pa ol' bi dvoj'cu'skrio taj grob lađan, Pored brata ležô bratac mlađan, Ol' bi pevô
Silni Bože, de li tad bijaše, Te ne vati groma plamenoga, Ne udri ga 'nako presretnoga? Kô van sebe tić odmila luta, Obnevide, uze loša puta, Pa udari o taj kamen tvrdi,
Lalić, Ivan V. - PISMO
ona Ana; Ana iz knjige koju vetar lista u travi, pored zaspalog čitača; Ana iz raja što naknadno blista Udaljen iza plamenoga mača; Ana, kneginja ograde balkona Nad jezerom, u čipki puzavice, Ana u peni čipke svog žipona, Brbljavoj prozi svoje
Popović, Bogdan - ANTOLOGIJA NOVIJE SRPSKE LIRIKE
Je l' već ora koja doći mora? Jeste, jeste - boj se ljuti zače, Markov topuz iz mora iskače, Srbin diže mača plamenoga Na Turčina, na dušmana svoga.
Milanković, Milutin - KROZ VASIONU I VEKOVE
Sure kamene sante pojavljuju se u sve većoj meri na pučini plamenoga mora, a nevidljiva ruka prede iz njih košulju oko njega. More besni cepa je, spaljuje je svojim plamenim dahom, sante se
Na Zemlji ovlađuje tama. Košulja navučena na njeno telo pretvorila se u kameni oklop, koji je čvrsto stegao plamenoga diva. Zarobljeni Titan stenje, besni i nadima se toliko da mu oklop puca, a iz pukotina kulja crvena krv.