Sremac, Stevan - POP ĆIRA I POP SPIRA
dugo i dugo mislio na Julu, i duboko u noć prelistavao Pesmaricu, čitao mnoge pesme i pevušio ih, pa i sam došao u poetsko raspoloženje i spevao jednu pesmu, i po prilici je, da ne dozna mama, predao Juli.
Najradije se bavili u bašti pod zovom, iako to nije baš ni najmanje poetsko drvo i mesto — za one koji nisu zaljubljeni. »A, vi ste tu!« rekne im tek gđa Sida kad ih gdegod nađe.
Danojlić, Milovan - NAIVNA PESMA
punoće, kad se povuče iz podneblja u kome su, čini se, jedino mogući ozbiljni književni napori, kad joj se neposredno poetsko osmišljavanje učini privlačnije od svih visina do kojih bi mogla dopreti — trenutak je nastanka dečje pesme.
Naravno, značaj prvobitnih, dečjih utisaka i uzbuđenja presudan je za poetsko doživljavanje sveta uopšte. „Da, što znaš u detinjstvu — znaš za ceo život, ali i što ne znaš u detinjstvu — ne znaš
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
logici i verovatnosti; događaji se nižu kao u kakvoj čarobnoj priči, ličnosti su melodramske, sve je visoko poetsko, svečano i zadihano. Lirika je preplavila epsko razvijanje, stihovi su nakićeni, rečiti i zatrpavaju radnju.
I on se daje na poetsko prepričavanje narodne prošlosti i piše ceo jedan veliki ciklus istorijskih slika Iz knjiga starostavnih (Veliki župan
svojoj kulturi potpuno zapadnjaci; iako je atmosfera poslednjih velikih istorijskih događaja i promena vrlo pogodna za poetsko—istorijske sinteze, ipak [umetnička] epska poezija u srpskoj književnosti ne može da se razvije.
Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
nesmotren korak pa da se čitava stvar surva u bezvrijednost, da se sublimno izuvrati u groteskno, da se autentično poetsko sroza u plićake banalnoga, u izbijeljelu jednostavnost bez čara, u ono nepoetsko naivno koje stigmatizira promašena
o čistoj antitetičnosti između onoga što se zove „scena”, „scensko djelo”, „scenska umjetnost“ i onoga što se zove „poetsko djelo u dramskom obliku“, ili naprosto: poezija.
Sličan je odnos i između poetskog djela u dramskom obliku i scenskog djela. Pravo poetsko djelo nema potrebe da bude igrano; ono je u sebi potpuno i bez toga.
A scensko djelo, opet, nema potrebe da bude autentično poetsko djelo, ono se i bez toga vrlo dobro igra. Scensko djelo postoji uglavnom ondje gdje ne postoji istinsko poetsko djelo.
Scensko djelo postoji uglavnom ondje gdje ne postoji istinsko poetsko djelo. A banalna krilatica da ima drama za čitanje i drama za gledanje, u stvari, znači samo to da ima drama koje su
Ali onako kao što se divimo žonglerima po sajmovima koji gutaju krhotine stakla. I čudim se kako mogu da nešto poetsko još istisnu iz sebe. Teško mogu zamisliti umjetnika drukčije nego kao kontemplativnu prirodu.
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
Takvo poetsko pozorje zamislivo je, dakako, i opravdano, ali to može biti samo pesnikova konstrukcija/ilustracija paraboličkoga reda.
Za poetsko, dublje i samim tim univerzalnije transponovanje takvoga stanja treba sa čitaocem da se uspostavi komunikacija koju ceo na
Zato o tome odnosu toliko i govorimo: u Popinoj se pesmi samo na izrazitiji način zbiva ono što karakteriše poetsko stvaranje uopšte i aktuelizuje odnos između prirodnojezičkoga i književnoga sistema.
uzajamno prelamanje prenesenog i neprenesenog značenja aktivira jezički sistem i čini ga sposobnim da utelovi novo poetsko značenje. Ovde se značenje ne iznosi, nego se zbiva.
Ali ako se poetska upotreba reči, poetsko kršenje zabrana i umnožavanje dopustivih kombinacija u celini svede na ovu ravan, sva se razlika između pesnikovog
i vrednovanju najnovijih, još neprihvaćenih tekstova svojih savremenika, na nov način pokušavaju da „pročitaju“ poetsko nasleđe.
do dana današnjeg ostali, i pored sveg nespornog uspeha i značaja koji kod nas i na strani ima, na primer, Popino poetsko delo. Mnogi su tekstovi o Popinoj poeziji napisani nakon Mišićevog prikaza Kore 1953.
i teorijsko objašnjenje ne može pomoći do valjano doživimo neku poetsku poruku ako za takvu vrstu poruke nemamo „poetsko uho“.
do tih „donjih slojeva“ u prirodnome jeziku odbacujući nasleđene poetičke konvencije; što su nastojale da uključe u poetsko oblikovanje „obične“ jezičke elemente. Otuda, između ostalog, tako mnogo tzv.
u jednoj pesmi primarni podsticaj intelektualne ili emocionalne prirode, veoma je teško ustanoviti; u svakom slučaju, poetsko razvijanje i dograđivanje toga primarnog impulsa stvar je simultanog razvoja i prožimanja obeju funkcija.
obuhvatnoj, po mnogo čemu izuzetnoj antologiji Miodraga Pavlovića, koji i inače kao retko ko ume da čita naše poetsko nasleđe iz različitih uglova – obelodanila je drugačiji poredak oblika u srpskoj poeziji i nagovestila ona „prazna
Kad se redom i kako valja čita Mišićeva antologija, onda se može osetiti kako pri samome kraju srpsko jednovekovno poetsko nasleđe nekako, reklo bi se, neočekivano, a u stvari dosta prirodno i bar jednim delom prima u se pesme kao što su
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
je suho doktrinaran, pa ipak svojim na mahove naivnim i krutim moralističkim racionalizmom, bez mnogo osećanja za poetsko, zanimljiv, tipičan po stanje naše tadašnje kritike po onome na čemu, i kako, inzistira (bez i najmanje aluzije na
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
nije izgradila ljubavnu poeziju, uprkos vezama sa zapadnoevropskom književnošću gde je ovaj žanr bio razvijen. Poetsko viđenje prošlosti kroz epske likove narodnih junaka moralo je u usmenom sistemu biti veoma razvijeno, moralo je
Milanković, Milutin - KROZ VASIONU I VEKOVE
Siđimo i mi na to poetsko poprište! Zasenjeni silnim bleskom, Vi zakrivate Vaše oči rukama, a ja mogu da Vas posmatram netremice, blagodareći