Matavulj, Simo - BAKONJA FRA BRNE
Sad vidje sebe u fratarskim mantijama na pomamnu konju, sa golom sabljom u ruci; za njim se slegao sav kršćanluk, koliko ga je od mora do Kozjaka i Velebita, sve, brate,
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
I znade li šta bi od đevojke?“ „Prođi me se, moj ujače Ivo! Nije tebe Maksim poginuo, no kad dođe na konju pomamnu, te izgubi vojvodu Miloša, pak đevojku ote u đevera, on pobježe ka nesrećnoj majci“. To izusti, laku pusti dušu.