Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
ih lojem i katranom, pa svijećom krila zapalila, te sapali krila Jabučilu; što ne mogla vatrom sagoreti, to pod kolan pritegnula tvrdo. Onda mlada ode u riznicu, dovatila sablju Momčilovu, te je slanom zatopila krvlju; pak se vrnu u meke dušeke.
Ona mi je sapalila krila; što ne mogla vatrom sagoreti, to pod kolan pritegnula tvrdo; veće bježi kuda tebi drago“. Kad to začu vojvoda Momčilo, proli suze niz junačko lice, pa odskoči od konja