Cvijić, Jovan - PSIHIČKE OSOBINE JUŽNIH SLOVENA
Slovenski lingvisti su prvi grupisali ove narode pod imenom Južnih Slovena nasuprot drugim slovenskim narodima, Istočnim i Zapadnim Slovenima.
Crni Vlasi ili Crni Latini bili već u srednjem veku upola poslovenjeni i govorili su latinskim jezikom pomešanim sa slovenskim.
Ali su i oni zahvaćeni slovenskim uticajem kako usled ženidbi tako i usled života u srpsko-hrvatskoj sredini. I njihov je porodični jezik srpsko-hrvatski.
Tako je ono moglo dugo održavati nadmoćnost nad snažnim slovenskim stanovništvom. Pa i kada je nestalo te nadmoćnosti, jadranski su Sloveni živeli u sredini punoj ostataka romanske
Ovo je stanovništvo bilo grčko-romanskog porekla i asimilovalo se sa slovenskim stanovništvom. Izgleda da su se Sloveni, doseljeni krajem VI i u VII veku, bili u početku naselili po strmim stranama
Oni su se izmešali sa slovenskim stanovništvom i na njega osetno uticali svojim načinom života. Arbanasi i Turci su od sporednijeg značaja.
Kuće su slične slovenskim kućama okolnih oblasti. Oko njih se ovde-onde vidi i poneka zgrada, žitnica ili košara. I pored ovih razlika njihovo
Odelo ukrašeno veoma starinskim slovenskim i aromunskim šarama, bez sumnje je najstarija južnoslovenska nošnja. Jezik je takođe vrlo arhaičan. Ima muklih glasova.
Ovi su se Aromuni stopili sa nekim starim slovenskim stanovništvom. Najstarija sela, kao npr. Tresonče, po tipu i izgledu su čisto slovenska.
Jako se oseća kombinacija aromunskih osobina sa slovenskim, naročito u Resnu, Jankovcu i okolini. Osobito pada u oči živost duha i poslovna darovitost, znatna darovitost,
Trebješanin, Žarko - PREDSTAVA O DETETU U SRPSKOJ KULTURI
⁹ Prema Vukovom Rječniku, u Dubrovniku reč „mali“ znači muško dete. I u nekim drugim slovenskim jezicima, npr. ruskom, reči „otrok“, „rebënok“, „юnoša“ (koje se odnose na dete i mladića) nemaju samo deskriptivni,
Danojlić, Milovan - NAIVNA PESMA
Ovaj čestiti Vojvođanin kome je Srpstvo majka i babajka, s ljubavlju je pevao o svim slovenskim narodima što će se, kasnije, združiti u Jugoslaviji: ispunjavanje duga, još jednom, i to prema budućnosti.
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
Docnije, od kraja XVI veka pa do polovine XVIII veka, srpske pravoslavne crkvene knjige štampane su u slovenskim štamparijama u Vlaškoj. Kada su Srbi prešli u Ugarsku, jedino u Rimniku, u Vlaškoj, mogle su se štampati srpske knjige.
u borbi protiv Francuza i njihove kulture, počeli su, izmenivši samo imena, slovenski preporoditelji propovedati svojim slovenskim sunarodnicima, kojima je grozila opasnost od Nemaca i Mađara.
Njegov znameniti članak O književnoj uzajamnosti među narodima i narečjima slovenskim, manifest književnog panslavizma, izišao je prvo na srpskom, u jednom srpskom listu, u 1835, u Serbskomъ narodnomъ
književnosti, i u tom pogledu imao tolike zasluge da ga je Srbski letopis 1863, zabeleživši njegovu smrt, uporedio sa slovenskim apostolima Ćirilom i Metodijem.
Njegova knjiga o slovenskim narodnim pesmama, koju je 1857. Jovan Bošković preveo na srpski, jako je uticala na književno-romantično vaspitanje
gramatikom, udešavajući jezik svaki po svom »vkusu«, dodajući srpskim korenima reči slovenske fleksije i, obratno, slovenskim korenima srpske fleksije.
Srpska jerarhija je sa krajnjim nepoverenjem gledala na Karadžića zbog njegovih veza sa Kopitarem, »slovenskim Mefistofelom«, po Šafarikovim rečima, kojeg su u Pragu nazivali »Hofѕlavіѕt«, koji je bio cenzor slovenskih knjiga u
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
U varošima je među našim slovenskim svetom najdubljeg korena uhvatila hrišćanska vizantijska kultura, s primetnom spiritualnomističkom komponentom.
Ova zajednička podloga, formirana još u srednjem veku, omogućuje lakše razumevanje i uzajamno tumačenje među slovenskim književnostima. A sama proučavanja starih književnosti svakako se mogu uzeti kao komplementarna.
godine, i to stranim, slovenskim kolegama, kojom prilikom je trebalo naglasiti, pored svih osobenosti nacionalnih tradicija, objedinjujuća područja, od
Petković, Novica - Dva srpska romana (studije o Seobama i Nečistoj krvi)
sa svetlom; (2) budući da se svetlo i svet u običnome doživljaju međusobno povezuju (nije slučajno što te dve reči u slovenskim jezicima imaju isti koren), senka i tama neminovno se shvataju kao deo onoga što nije svet, nego je nesvet, zapravo
Ivić, Pavle (sa grupom autora) - Kratka istorija srpske književnosti
Slovenski jezici su uzajamno znatno razumljiviji od romanskih ili germanskih. U ranom srednjem veku razlike među slovenskim jezicima bile su relativno neznatne, verovatno manje od onih između današnjih nemačkih dijalekata u Švajcarskoj.
Srbi su imali jedinstvenu kulturu duge tradicije i snage koja je poticala iz jednakosti i sličnosti s brojnim slovenskim plemenima. Postojao je jedan jezik i jedan poetski sistema, kojim su usmeno izražavane sve potrebe plemenskog života.
Te obredne vrste jesu: hagiografija, homiletika, himnografija, ili, prema slovenskim nazivima: žitije, pohvala, služba. U stvari, to su - proza, retorika, poezija.
Očigledno je da srpska književnost - zajedno s vodećim slovenskim: ruskom, poljskom i češkom - simultano sudeluje u evropskome zajedničkom književnom životu i opštem razvoju književne
Čajkanović, Veselin - REČNIK SRPSKIH NARODNIH VEROVANJA O BILJKAMA
vulgarіѕ). Gunja, dunja, tunja, kutina, mrkatunja (Šulek; Sofrić, 77). Reč je grčka (κυδώνια μήλα), poznata i u drugim slovenskim jezicima. G. u verovanjima ima često isti značaj koji i jabuka.
OMAN Alant (іnula helenіum). Oman, takođe i: veliko zelje, veliki koren, [devesilje, devesilj (i u drugim slovenskim jezicima može da označava različite biljke, upor. RJA, ѕ. v.
TREŠNjA Kіrѕche (prunuѕ ceraѕuѕ). Trešnja, crešnja. Reč je pozajmica iz latinskog, poznata svima slovenskim jezicima. T. ima izvestan religijski značaj, i u dobrom i u rđavom smislu. T.
Opačić, Zorana - ANTOLOGIJA SRPSKE POEZIJE ZA DECU PREDZMAJEVSKOG PERIODA
Kiprijan Račanin: Bukvar (rukopis i prepisi) 1739. Rođen Dositej Obradović 1753. Bukvar slovenskij, slovenskim i glagoličeskimi bukvami (Rim, dva izdanja) 1755. Milet Smotriski: Slovenskaja gramatika 1760.
Sekulić, Isidora - Kronika palanačkog groblja
sunca zavidio ceo onaj svet Totica što se svake jeseni i proleća nudi u službu po bogatijim krajevima, i naročito među slovenskim življem.