Radičević, Branko - PESME
Tri Srbina već na zemlju svali, Pa sad pušku na Nedeljka pali, Ali puška od gose je gora, Zgađa Srba, pogodila dora Baš u čelo de zvezdu imaše, Lake noge smesta ga izdaše, Pade konjic sa gosom u travu; Skoči Turčin Nedeljku po
Ali dede privati me jako, Puste su me osvojile rane.“ Ovo zbori, ljulja se da pane, Al' Mileta prima ga sa dora I na travu meće kraj čadora, Njega meće, a mozak mu gori: „A moj brate, govori, govori!...
Milošević-Đorđević, Nada - LIRSKE NARODNE PESME
a kasnije postaje deo svečane narodne nošnje donosac (vokativ: donošče) - donosilac, onaj koji nešto donosi dora, dorat - konj tamnoriđe dlake dohod - dolazak droban, drobna sitan, malen, sićušan dubrava - dubova (hrastova) šuma,
Matavulj, Simo - BAKONJA FRA BRNE
) Zatijem vojvoda Bakonja opet pojaha dora od megdana, i krenu se pred svojima na divove. Idu, idu preko širine, sve tutnji pusto polje pod njima.
Jovanović, Jovan Zmaj - DRUGA PEVANIJA
Ja se bojim samo Boga I ukora svoga, A za drugo... a za drugo „Kâ za dora moga“. Da, bojim se još nečega, Omladino mila, Ja se bojim još nečega — To mi lomi krila.
Đurić, Vojislav - ANTOLOGIJA NARODNIH JUNAČKIH PESAMA
„A kad đogat pod njime sustane, on se onda ev' u grad povrati, đoga sjaše, dorata uzjaše, pa izgoni dora na kapiju, sve jednako Miloš s'ječe Turke.
“ Progovara ljuba Anđelija: „Gospodaru, bolestan Dojčine, jeste tebe doro u životu, I Dobro sam ugojila dora“. Tad besjedi bolani Dojčine: „Anđelija, moja vjerna ljubo, idi uzmi dora debeloga, te ga vodi mome
Tad besjedi bolani Dojčine: „Anđelija, moja vjerna ljubo, idi uzmi dora debeloga, te ga vodi mome pobratimu, pobratimu Petru nalbantinu, da mi kuje veresijom dora: hoću isti Arapu na
moja vjerna ljubo, idi uzmi dora debeloga, te ga vodi mome pobratimu, pobratimu Petru nalbantinu, da mi kuje veresijom dora: hoću isti Arapu na mejdan, hoću isti — ako doći neću“.
Jednak njega ljuba poslušala, ona uze dora debeloga, odvede ga Petru nalbantinu. Kad je viđe Pero nalbantine, još je njojzi bio govorio: „Snaho moja, tanka
viđe Pero nalbantine, još je njojzi bio govorio: „Snaho moja, tanka Anđelija, zar je mene pobro preminuo, te ti vodiš dora na prodaju“ Ja govori dilber Anđelija: „Moj đevere, nalbantine Pero, nije tebe pobro preminuo, no se tebe pobro
Anđelija: „Moj đevere, nalbantine Pero, nije tebe pobro preminuo, no se tebe pobro pozdravio da mu kuješ veresijom dora — da on ide Arapu na mejdan; kad se vrati, da ti potkov plati“.
Anđelija luta i prokleta, ona planu kako vatra živa, pa odvede nekovana dora, te dovede bolesnu Dojčinu. Veli njojzi bolani Dojčine: „Anđelija, moja vjerna ljubo, je l' mi pobro dora potkovao?
Veli njojzi bolani Dojčine: „Anđelija, moja vjerna ljubo, je l' mi pobro dora potkovao?“ Pisnu Anđa kako luta guja: „Gospodaru, bolani Dojčine, bog ubio tvoga pobratima!
“ Kad to čuo bolestan Dojčine, on govori vijernici ljubi: „Anđelija, moja vjerna ljubo, osedlaj mi dora debeloga, iznesi mi poplje ubojito“.
seja je donosila platno; utegoše bolana Dojčina od bedara do vitih rebara, pripasaše sablju alamansku, privedoše dora od mejdana, turiše ga doru na ramena, dadoše mu koplje ubojito. Poznade ga doro od mejdana, pa mu ode silan poigravat.
dozivlje svoga pobratima: „Iziđ', pobro, da ti potkov platim, što si mene konja potkovao, potkovao veresijom dora!