Cvijić, Jovan - PSIHIČKE OSOBINE JUŽNIH SLOVENA
Obrazovanje i razvitak plemena. — Pretpostavljalo se (Dučić, Medaković, Rovinski), da je svako od raških i crnogorskih plemena postalo od jednog zajedničkog pretka i da se formiralo
Trebješanin, Žarko - PREDSTAVA O DETETU U SRPSKOJ KULTURI
ga žena „prevari“, muž ima pravo da joj otkine nos tako „da ostane za uklin svjetu i da se poznaje po grdilu“, piše Medaković.
M., Srpski narodni običaji iz sreza Homoljskog, SEZ, XIX, 1914, s. 291; Tanović, S., isto, s. 270. ³⁹ Medaković, V. M. G., Život i običaji Crnogoraca, Novi Sad 1860, s. 136; Jovićević, A.
Mead, Margaret, Growing Up in New Gvinea, Pelican Books, 1963. Medaković, V. M. G., Život i običai Crnogoraca, Novi Sad 1860.
Skerlić, Jovan - ISTORIJA NOVE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI
MALETIĆ 144 JOVAN SUBOTIĆ 146 NIKANOR GRUJIĆ 148 VASA ŽIVKOVIĆ 150 MATIJA BAN 151 MEDO PUCIĆ 153 DANILO MEDAKOVIĆ 154 LjUBOMIR P.
koji se ne nalaze u školskom izdanju (Dimitrije Davidović, Đorđe Magarašević, Teodor Pavlović, Jovan Stejić, Danilo Medaković, Nikola Tomazeo, Milan Đ. Milićević, Vladimir Jovanović, Milorad Petrović, nekoliko najnoviJih pisaca).
Svi raniji istoričari naši, Dimitrije Davidović, Milovan Vidaković, Aleksandar Ivačković, dr Danilo Medaković, naslanjali su se na tu knjigu i često je prosto prepričavali. Sama knjiga naišla je na veliki odziv. 1823.
Jedan od srpskih pisaca toga doba, Dr Danilo Medaković, 1852. godine, u svojoj Povѣstnici srbskog naroda, ovako konstatuje taj veliki prosvetni i kulturni napredak Srbije:
januara 1831. Magarašević pripada istom redu pisaca u kome su Dimitrije Davidović, Teodor Pavlović, Danilo Medaković, piscima koji su više kulturni radnici no pravi književnici.
DANILO MEDAKOVIĆ Rođen 17. decembra 1819. u Zrmanji, u Lici, gde je svršio nemačku osnovnu školu. U Zadru je svršio gimnaziju 1838.
Povučen iz javnoga rada, umro je u Zagrebu 5. novembra 1881. Medaković je bio aktivan javni radnik i za Srbe pedesetih godina bio ono što je oko 1820. bio Dimitrije Davidović, oko 1840.
do 1852). Medaković je tim delom dopunio jednu veliku prazninu u srpskoj književnosti: dao je popularnu celokupnu istoriju srpskog naroda.
Listovi, naročito od šezdesetih godina, sve su mnogobrojniji, i sve bolji. 1852. godine Danilo Medaković je u Novom Sadu krenuo Srbski dnevnikъ, jedan od retkih slovenskih političkih listova u Austriji, koji će za nekih
teškoće od strane cenzure, imao je uspeha, doterao do 2000 pretplatnika, što je za ono vreme bio nezapamćen broj. Medaković je svojim Srbskimъ dnevnikomъ stvorio čitalačku publiku poznijim političkim listovima srpskim.
1851. Milorad Medaković krenuo je u Zemunu Voйvođanku, »list za književnost, zabavu i život«, u kome se pored Njegoša javljao i Jovan St.
Popović i Jovan Ilić. Odziv je bio slab, a kada mu je zabranjen prelaz u Srbiju, prestao je izlaziti. Medaković nije imao više sreće ni sa listom Юžnom pčelom (1852),75 na čijem književnom dodatku radili su: Jovan St.