Десница, Владан - Прољећа Ивана Галеба
И, наравно, томе нисам успио ући у траг. То је онај моменат спонтаног заборава, моменат празнине, која је, као таква, бездимензионална, у исти мах и бескрајно велика и бескрајно мала, и које се зато, као елемента непостојећег не можемо сјећати.