Обрадовић, Доситеј - БАСНЕ
правдољубив и просвештен владјетељ управља и гди праведни закони сву силу имаду, гди су и сами подани просвештени и добродјетељни, и знаду шта су они свом цару како општему оцу дужни, и шта је њихов цар њима како својим синовом и фамилији дужан.
Од превелике су ползе народу паметни, учени и добродјетељни свештеници, сма|трајући их како мудре совјетнике, учитеље и наставнике општества.
Бежи стрмоглав пред сунцем помрчина. Науку, дакле, свештенству! Кад они буду учени и добродјетељни, сав ће народ добар бити, и онда ће се испунити Спаситељево пророчанство: биће једно стадо ови људи и један пастир,
Хоћеш ли знати, веле наши добродјетељни стари, какав је ко: не питај надалеко, гледај само како с комшијама живи. У египетскому отачнику стоји написано да у
” Не обичавати се на зло, ово је отрицателно добро, зашто само ово јоште нас не чини да смо добродјетељни, него нас само| чува да нисмо зли; а обичавати се на добро, ово је утверждателно добро, зашто ово нас чини да у самој
чува да нисмо зли; а обичавати се на добро, ово је утверждателно добро, зашто ово нас чини да у самој вешти бивамо добродјетељни.
Цар Петар Велики уредио је закон да се на општа достојинства добродјетељни и учени избирају. „А гди се не нађе учен”, — упитају га — „што ћемо ту?
људе дође гди се вишеречени зли обичаји јоште находе, нека не приме ове речи они који су међу њима поштени, разумни и добродјетељни, и себи на бешчестије и укореније: ово се само за зле разумева и говори.
да такова општества избирају и примају међу се само такове који су засвидјетелствовати и без свакога сумњенија познати добродјетељни, била би им част и поштење, које добродјетељи, гди је год она, пренадлеже; али кад се види да они лове само оне који
и роду человеческому преполезна исправљенија у дјејствије производе, него и далеко мањи у општеству| поглавари, кад су добродјетељни и учени, много добра чине.
Но нека њих настрану, хајдемо ми к нашем лепшем и бољем послу. Добродјетељни и вредни човек може имати неке слабости и погрешке, које и сам он како би ваљало није кадар приметити, сљедователно:
премного находимо, и својим очима у наше дне многе видимо који су се за довољно време разумни, трудољубиви, вредни и добродјетељни показали док су по својеј жељи и намјеренију чест или имјеније или достојинство подучили, а потом дошли су у