Сремац, Стеван - ЗОНА ЗАМФИРОВА
Опет настаде пауза коју прекиде Мане. — Море, ти ме л’жеш, Васке? — Не л’жем те, бата-Мане... Две ми очи!... Како смем да те л’жем?!... — Па истин’ ли збори си за мен’?... Што си збори?
— Море, ти ме л’жеш, Васке? — Не л’жем те, бата-Мане... Две ми очи!... Како смем да те л’жем?!... — Па истин’ ли збори си за мен’?... Што си збори? — Збори си... И плаче си. — Плаче? Зашто да плаче?
Ласно за тој! Ја ћу ти изработим; ти сал седи си, па жмиј!... — Хехе! — смеје се Мане — што рече: „Жмиј, да те л’жем!“... — Ти си имаш твој занајат, а ја си па мој...
Их, што си ти, бата-Мане, па несрећа ника! — Ама, ти ме пâ л’жеш, Васке! — Не л’жем те, бата-Мане, две ми очи!... Жив ми Гмитраћ, — а Ниш да ми даваш, — не давам га! ...
— тврди Васка. — И... Зоне ти, ете, даде овуј шефтелију? За мен’ ти даде?!... — Зоне... — Л’жеш ме, мори! — Не л’жем те, — куне се женица — две ми очи, не л’жем те... Оваква да се напрајим — ако те л’жем!
За мен’ ти даде?!... — Зоне... — Л’жеш ме, мори! — Не л’жем те, — куне се женица — две ми очи, не л’жем те... Оваква да се напрајим — ако те л’жем! — рече и сави кажипрст као куку. — и Зоне пратила? — пита је поново Мане.
— Л’жеш ме, мори! — Не л’жем те, — куне се женица — две ми очи, не л’жем те... Оваква да се напрајим — ако те л’жем! — рече и сави кажипрст као куку. — и Зоне пратила? — пита је поново Мане. — Зоне, а кој ће други да прати?