Веселиновић, Јанко - ХАЈДУК СТАНКО
Станко се смешка, а Лазара зној пробија. – Обориће Станко — Лазар малаксава! — рече Иванковић. Кад то чу Лазар, он навали свом снагом на Станка... Али Станко се чувао тако вешто да милина беше погледати!...
— Не боли... Али ми неки црвени колутови на очима па ништа не видим... — Ама ко то пуца, људи? — упита Иванковић. — Лазар! — викну неколико њих. Станко трљаше очи... Кад је себи дошао и почео мало назирати, он седе.