Обрадовић, Доситеј - БАСНЕ
Ако ли пак не познајемо ни њихову доброту ни злоћу, ни разум ни неразумије, остаје нам да исљедимо њихова намјеренија и да се известимо зашто нам они таки совјет дају а не другојачи.
Многа су се општества у свих народи сачињавала, сва с таковим намјеренијем или под видом такова намјеренија да ћеду свему народу добро какво учинити, пак мало помало составили су особито (да тако речем) тело у телу и општество
Тело је дотле добро „по јелику” је достојно жилиште словесне и бесмертне душе, а како се начне од овога благороднога намјеренија и конца на који му драго начин устрањавати и одаљавати, тај час начне себе похуђавати, к несмисленим скотом
Отуда бива да такови себи сваки час противослови, и без свакога намјеренија лаже баш и кад најмање о лажи мисли. Ко год није кадар у време мучати, са вниманијем друге слушати, и сверх свачеса
тога закон, и што је најужасније: свети и христјански з а к о н, установљавати и правити, ово је управ против божјег намјеренија, воље и благослова, против богосозданога јестества, |против сваке искрице памети и разума, на умаљеније, истребљеније
човеку презрети и простити кад је управ позната доброта срца његова, и кад се може о њему рећи: Није из зла срца и намјеренија то рекао или учинио.