Петровић, Растко - ПЕСМЕ
се бескрајно несрећним; опор и стар; И да ће ивица што се плави, Одвише широког света за угрожену младост, Да га као најбеднијега скота умори... Тек тог тренутка Он поче да говори. У Београду, Х 1922.