Ранковић, Светолик П. - ПРИПОВЕТКЕ
и други облетати око њега и молити га да се заузме за њих, или да им помогне, или тако штогод, а он ће се онда нећкати, а они ће онда све понизним гласом: »Ама молим вас покорно, господине Глишо (онда га већ неће смети звати ч’а Глишо,
Станковић, Борисав - НЕЧИСТА КРВ
— довикну одоздо мати. Софка остави чишћење и поче силазити. — Па што ти, нано, не отвориш? — поче се она нећкати силазећи низ степенице. — Иди, иди, дошао неко! — поче је журити мати.
— А већ за то. И Софка по гласу његову осети како Тоне већ унапред све зна. — Па снашке — поче се он нећкати — то би добро било! Добро би било да ја то... Имам ја нешто вина, па кад би мене хтела пустити... — Баш добро.
Матавуљ, Симо - УСКОК ЈАНКО
„Ела ти, Симо, ти си најстарији!“ рече Милић Благојевићу. Овај се стаде нећкати, да је он невјешт томе, да неће; али кад навалише, он пристаде. „Хоћемо ли паре најприје?“ „А да како!
Матавуљ, Симо - БАКОЊА ФРА БРНЕ
“ — Оди, Јеролиме, сиди — вели фра-Брне. — Ма ја... онај... као... — поче се нећкати. — Оди, оди! Сиди и ти, Стипане, с намикаре! И сва тројица сложише.