Ћипико, Иво - Пауци
” — Ма ето, нико гре! — опази дјевојка. — Не смета! Говори! Није ме за никога брига! — Одмакнимо се, а овдје ћемо и окиснут', — рече, и пред њим пође пољским путем. Он иде за њом и не отвара кишобран, премда сипа хладна киша.
А, знате, овде нигда не киши, и не пуше онаки витар као код нас, па сам сто пути зажелија окиснут', заклонит' се и просушит' се. И нима уоколо ништа зелена. Да знате како је то ружно! Неки обикну, а ја никако не могу.