Радичевић, Бранко - ПЕСМЕ
Ох, ето га, беше мало, А сада га већ нестало. 96. Још он брже нагна руку Ка срдашцу разгрејану, Да придржи слатку муку, Ма већ оде — он уздану: „Ох, зашто се тако брго Из прелепа санка трго!“ 97.