Радичевић, Бранко - ПЕСМЕ
48. Дубоке ноћи владаше тишина, — Овако бија онај санак мој, — Умилно на ме гледаше светлина, Безмерни коју слаше звездâ број, И даљни гласâ чу се тад милина, Умилнија нег славка што је пој, И ближе овај
Певач баци око на Стражилово и пева: И ти, о збогом, брежни врше, Умилно кога строми стрше, Већ дана бела умире светлина, И ноћи скоро крије те тавнина; Ал' душа м' зраке лије на те И таму целу скида са те.